Apologia pro vita sua
FrondaRok wydania: 2020
ISBN: 978-83-8079-543-3
Oprawa: miękka
Ilość stron: 432
Wymiary: 140 x 200
Dostępność: Niedostępna
39.99 zł
APOLOGIA PRO VITA SUA to opowieść o drodze do Rzymu anglikańskiego pastora ,o XIX-wiecznym anglikanizmie, o próbach odkrywania jego katolickich źródeł i o poszukiwaniu prawdy. Choć jest głęboko zanurzona w historii Wielkiej Brytanii i Kościoła Anglii, jednocześnie opowiada o współczesnym chrześcijaństwie i katolicyzmie. Spory, jakie rozrywają obecnie chrześcijaństwo, mają swoje źródło właśnie w XIX-wiecznych debatach.
Odpowiedzią Johna Henry’ego Newmana na te nurty i wyzwania była afirmacja katolicyzmu, w ortodoksyjnym, tradycyjnym wydaniu. Zachowuje ona nadal swoją aktualność, a kolejne wydarzenia wewnątrz Wspólnoty Anglikańskiej (a także Kościoła katolickiego, który ze znacznym opóźnieniem, ale jednak przyjął teologiczny modernizm) coraz jaśniej wykazują, że nie ma innej drogi dla teologii i konsekwentnie myślących chrześcijan niż przyjęcie katolicyzmu, podporządkowanie się władzy i nauczaniu biskupa Rzymu.
JOHN HENRY NEWMAN (1801-1890), teolog, filozof, kaznodzieja. W młodości duchowny protestancki, jeden z twórców ruchu oksfordzkiego zmierzającego do nadania anglikanizmowi bardziej katolickiego oblicza.
Po wieloletnich studiach nad rozwojem doktryny chrześcijańskiej i nauczaniem Ojców Kościoła, w 1845 roku konwertował na katolicyzm. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i założył oratorium, którego członkiem pozostał do końca życia.
Był twórcą i pierwszym rektorem Uniwersytetu Katolickiego w Dublinie, redaktorem pisma „Rambler”, znanym apologetą katolicyzmu. W 1879 roku papież Leon XIII wyniósł go do godności kardynalskiej.
Jego najważniejsze prace o rozwoju doktryny chrześcijańskiej, to „Apologia pro vita sua” oraz „Logika wiary”.
Odpowiedzią Johna Henry’ego Newmana na te nurty i wyzwania była afirmacja katolicyzmu, w ortodoksyjnym, tradycyjnym wydaniu. Zachowuje ona nadal swoją aktualność, a kolejne wydarzenia wewnątrz Wspólnoty Anglikańskiej (a także Kościoła katolickiego, który ze znacznym opóźnieniem, ale jednak przyjął teologiczny modernizm) coraz jaśniej wykazują, że nie ma innej drogi dla teologii i konsekwentnie myślących chrześcijan niż przyjęcie katolicyzmu, podporządkowanie się władzy i nauczaniu biskupa Rzymu.
JOHN HENRY NEWMAN (1801-1890), teolog, filozof, kaznodzieja. W młodości duchowny protestancki, jeden z twórców ruchu oksfordzkiego zmierzającego do nadania anglikanizmowi bardziej katolickiego oblicza.
Po wieloletnich studiach nad rozwojem doktryny chrześcijańskiej i nauczaniem Ojców Kościoła, w 1845 roku konwertował na katolicyzm. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i założył oratorium, którego członkiem pozostał do końca życia.
Był twórcą i pierwszym rektorem Uniwersytetu Katolickiego w Dublinie, redaktorem pisma „Rambler”, znanym apologetą katolicyzmu. W 1879 roku papież Leon XIII wyniósł go do godności kardynalskiej.
Jego najważniejsze prace o rozwoju doktryny chrześcijańskiej, to „Apologia pro vita sua” oraz „Logika wiary”.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Cham niezbuntowany
• Dziennik wojenny 1806-1813
• Alianci
• Głębokie Południe
• Auschwitz bez cenzury i bez legend
• Autobiografki Szkice o literaturze dokumentu osobistego kobiet
• Lisy. Historia miłości i odrazy
• Apokryfy Nowego Testamentu. Ewangelie apokryficzne cz. II
• Wodziccy z Kościelnik. Dzieje rodziny
• Karnawał po amerykańsku
• Dziennik wojenny 1806-1813
• Alianci
• Głębokie Południe
• Auschwitz bez cenzury i bez legend
• Autobiografki Szkice o literaturze dokumentu osobistego kobiet
• Lisy. Historia miłości i odrazy
• Apokryfy Nowego Testamentu. Ewangelie apokryficzne cz. II
• Wodziccy z Kościelnik. Dzieje rodziny
• Karnawał po amerykańsku
