„Zapomniany” kaniowczyk płk Artur Górski (1879-1939)
nakładem autoraRok wydania: 2024
ISBN: 978-83-967040-1-6
Oprawa: twarda
Ilość stron: 174
Wymiary: 170 x 245
Dostępność: Na półce
80.00 zł
powrót
Książka ,,Zapomniany” kaniowczyk płk Artur Górski (1879-1939) powstała w wyniku realizacji społecznego projektu ,,Przywróćmy pamięć płk. Arturowi Górskiemu”, realizowanym od 2023 r. Jego zwieńczenie nastąpiło w roku 2024, gdy przypada 145. rocznica urodzin i 85. śmierci bohatera tej publikacji, związanego z naszymi Puławami.
Urodzony w 1879 r. wnuk powstańca listopadowego i syn powstańca styczniowego, niepokorny młodzieniec wobec carskiego zaborcy, więziony w Warszawskiej Cytadeli, z wykształcenia technik cukrownictwa i niestrudzony społecznik. Jako żołnierz armii rosyjskiej brał udział w wojnie japońsko-rosyjskiej z lat 1904-1905, po której pozostał w Mandżurii, gdzie był pracownikiem Kolei Wschodniochińskiej w Hrabinie.
Po powrocie do Polski w 1910 r. zamieszkał w okolicach Częstochowy, gdzie pracował w zawodzie, a następnie jako kontroler akcyzy. W 1914 r. został powołany w szeregi armii rosyjskiej. W 1917 r. należał do Związku Wojskowych Polaków w Rosji, a w 1918 r. przeszedł do II Korpusu Polskiego w Rosji i został dowódcą 2. Pułku Inżynieryjnego, z którym bohatersko walczył w bitwie pod Kaniowem 11 maja 1918 r. Następnie dostał się do niewoli niemieckiej. Po jej zakończeniu powrócił do Polski i wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.
Od 1919 r. był szefem Inżynierii i Saperów poszczególnych armii oraz frontów. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej został pierwszym dowódcą 2. Pułku Saperów Kaniowskich (1921-1922), który zorganizował i przeszedł z nim na stałem z Dęblina do Puław. Następnie stał na czele 7. Pułku Saperów Wielkopolskich z Poznania (1922-1925), 29. Pułku Strzelców Kaniowskich z Kalisza (1925-1927) oraz 6. Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza z Wilna (1927-1929).
Po przejściu do cywila mieszkał krótko w Puławach a potem w Jawidzu, gdzie był administratorem dóbr Zawieprzyce hrabiego Jana Krystyna Ostrowskiego. Działa wówczas społecznie jako członek Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków oraz Związku Oficerów Rezerwy powiatu lubartowskiego. Piastował również stanowisko członka rady gminnej w Spiczynie, a przez krótki czas był też jego wójtem. W 1935 r. został prezesem Zarządu Okręgu Lubelsko-Wołyńskiego Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków z siedzibą w Lublinie.
W tragicznym dla Polski wrześniu 1939 r. został przypadkową ofiarą działań wojennych i w wyniku odniesionych ran zmarł 29 września 1939 r. Za swoje zasługi dla ojczyzny był m.in. odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, 2-krotnie Krzyżnem Walecznych, Złotym Krzyżnem Zasługi.
Poza szczegółowym biogramem bohatera, nigdy nie publikowanym w tak obszerny sposób, publikacja zawiera także informacje dotyczące jego upamiętnienia oraz omawia dzieje sztandarów 2. Pułku Saperów Kaniowskich czy odznak upamiętniających bitwę pod Kaniowem, jakże mocno związanych z płk. w st. sp. Arturem Górskim.
Urodzony w 1879 r. wnuk powstańca listopadowego i syn powstańca styczniowego, niepokorny młodzieniec wobec carskiego zaborcy, więziony w Warszawskiej Cytadeli, z wykształcenia technik cukrownictwa i niestrudzony społecznik. Jako żołnierz armii rosyjskiej brał udział w wojnie japońsko-rosyjskiej z lat 1904-1905, po której pozostał w Mandżurii, gdzie był pracownikiem Kolei Wschodniochińskiej w Hrabinie.
Po powrocie do Polski w 1910 r. zamieszkał w okolicach Częstochowy, gdzie pracował w zawodzie, a następnie jako kontroler akcyzy. W 1914 r. został powołany w szeregi armii rosyjskiej. W 1917 r. należał do Związku Wojskowych Polaków w Rosji, a w 1918 r. przeszedł do II Korpusu Polskiego w Rosji i został dowódcą 2. Pułku Inżynieryjnego, z którym bohatersko walczył w bitwie pod Kaniowem 11 maja 1918 r. Następnie dostał się do niewoli niemieckiej. Po jej zakończeniu powrócił do Polski i wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.
Od 1919 r. był szefem Inżynierii i Saperów poszczególnych armii oraz frontów. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej został pierwszym dowódcą 2. Pułku Saperów Kaniowskich (1921-1922), który zorganizował i przeszedł z nim na stałem z Dęblina do Puław. Następnie stał na czele 7. Pułku Saperów Wielkopolskich z Poznania (1922-1925), 29. Pułku Strzelców Kaniowskich z Kalisza (1925-1927) oraz 6. Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza z Wilna (1927-1929).
Po przejściu do cywila mieszkał krótko w Puławach a potem w Jawidzu, gdzie był administratorem dóbr Zawieprzyce hrabiego Jana Krystyna Ostrowskiego. Działa wówczas społecznie jako członek Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków oraz Związku Oficerów Rezerwy powiatu lubartowskiego. Piastował również stanowisko członka rady gminnej w Spiczynie, a przez krótki czas był też jego wójtem. W 1935 r. został prezesem Zarządu Okręgu Lubelsko-Wołyńskiego Związku Kaniowczyków i Żeligowczyków z siedzibą w Lublinie.
W tragicznym dla Polski wrześniu 1939 r. został przypadkową ofiarą działań wojennych i w wyniku odniesionych ran zmarł 29 września 1939 r. Za swoje zasługi dla ojczyzny był m.in. odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, 2-krotnie Krzyżnem Walecznych, Złotym Krzyżnem Zasługi.
Poza szczegółowym biogramem bohatera, nigdy nie publikowanym w tak obszerny sposób, publikacja zawiera także informacje dotyczące jego upamiętnienia oraz omawia dzieje sztandarów 2. Pułku Saperów Kaniowskich czy odznak upamiętniających bitwę pod Kaniowem, jakże mocno związanych z płk. w st. sp. Arturem Górskim.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Przeciwko dwóm okupantom
• Szaleńcy Niepodległości
• Maluch
• Lorentz: Odnalazłem Matejkę! Na tropach grabieży dzieł sztuki
• Wschodnia krucjata Mussoliniego 1941-1943
• Robotnicy zagraniczni w niemieckiej gospodarce wojennej 1939-1945
• „Pilnujcie honoru sztandaru pułkowego”
• Barwy września '39
• Askulum 90–89 p.n.e.
• Kanał Elbląski
• Szaleńcy Niepodległości
• Maluch
• Lorentz: Odnalazłem Matejkę! Na tropach grabieży dzieł sztuki
• Wschodnia krucjata Mussoliniego 1941-1943
• Robotnicy zagraniczni w niemieckiej gospodarce wojennej 1939-1945
• „Pilnujcie honoru sztandaru pułkowego”
• Barwy września '39
• Askulum 90–89 p.n.e.
• Kanał Elbląski
