Granice Polski najdawniejszej Prologomena tom 1
Polska Akademia UmiejętnościRok wydania: 1996
ISBN: 83-86956-16-X
Oprawa: miękka
Ilość stron: 320
Wymiary: 165 x 235
Dostępność: Na półce
18.70 zł
powrót
Spis treści
I. WĘGIEŁ POLSKI PIERWOTNEJ NAD GÓRNĄ NISĄ ŁUŻYCKĄ ZAGOZD- A FLUVIO NISSA.
1. Kraina Zagozd – południowo-zachodni węgieł Polski najdawniejszej. Prapolskie nazwy geograficzne nad górną Nisą.
2. Wczesnośredniowieczne terytoria plemienne Bieżuńczan (nad górną Nisą) i Milczan (nad górną Sprewą).
3. Pradziejowe związki ziem nad górną Nisą z południowo-zachodnią Polską. Ich przynależność polityczna i kościelna w końcu X i w początku XI w.
4. Zagadnienie granic Zagozdu (Ziemia Żytawska) i „Bieżuńska” (Ziemia Zgorzelecka). Sąsiedzi od północy, „Niszanie”.
5. Przynależność ziem nad górną Nisą w połowie XII wieku. Dane bulli wrocławskiej z roku 1155 oraz Annales Veterocellenses (a fluvio Nissa)
6. Terytoria nad górną Nisą – dane geograficzne, archeologiczne.
7. Etniczny charakter osadnictwa i nazewnictwa Zagozdu i niektórych ziem sąsiednich w świetle danych językoznawczych.
8. Pierwotne znaczenie pojęcia granica a dział wodny. Wariant granicy Polski wczesnośredniowiecznej między Śląskiem a Turyngią.
9. Najdawniejsza granica Polski pierwotnej między Sudetami a Borami Dolnośląskimi: dział wodny między Nisą a Sprewą.
II. GRANICA MIĘDZY POLSKĄ PIERWOTNĄ A ŁUŻYCAMI. REGION DOLNEJ NISY.
1. Terytoria plemienne nad dolną Nisą i na Łużycach (Dolnych). Ziemia Selpoli.
2. Terytorium „Niszan” (Nice). Licicauiki a Łużyce. Zagadnienie przynależności politycznej i kościelnej tych ziem.
3. Zwierzchność polska nad Sprewą w XII w. Związek ziemi nad dolną Nisą ze Śląskiem. Zmiany w przynależności.
4. Językowe świadectwa przynależności ziem w regionie dolnej Nisy do Polski.
5. Nazwy geograficzne z samogłoskami nosowymi dowodem polskości ziem po zachodni dział wodny dolnej Nisy.
6. Inne lingwistyczne dowody zasięgu polskości po dział między dolną Nisą a Sprewą: nazwy geograficzne typu chełm, wilk, struga i wschodnio i dolno-łużyckie zabytki językowe.
7. Dane dialektologiczne dotyczące pogranicza polsko-łużyckiego w regionie dolnej Nisy i w sąsiedztwie.
8. Wynik prologomenów: na rozpatrywanym odcinku państwowa, etniczna i językowa granica Polski najdawniejszej we wczesnym średniowieczu ustaliła się na linii dzielącej dorzecze Nisy (Łużyckiej) i Sprewy.
I. WĘGIEŁ POLSKI PIERWOTNEJ NAD GÓRNĄ NISĄ ŁUŻYCKĄ ZAGOZD- A FLUVIO NISSA.
1. Kraina Zagozd – południowo-zachodni węgieł Polski najdawniejszej. Prapolskie nazwy geograficzne nad górną Nisą.
2. Wczesnośredniowieczne terytoria plemienne Bieżuńczan (nad górną Nisą) i Milczan (nad górną Sprewą).
3. Pradziejowe związki ziem nad górną Nisą z południowo-zachodnią Polską. Ich przynależność polityczna i kościelna w końcu X i w początku XI w.
4. Zagadnienie granic Zagozdu (Ziemia Żytawska) i „Bieżuńska” (Ziemia Zgorzelecka). Sąsiedzi od północy, „Niszanie”.
5. Przynależność ziem nad górną Nisą w połowie XII wieku. Dane bulli wrocławskiej z roku 1155 oraz Annales Veterocellenses (a fluvio Nissa)
6. Terytoria nad górną Nisą – dane geograficzne, archeologiczne.
7. Etniczny charakter osadnictwa i nazewnictwa Zagozdu i niektórych ziem sąsiednich w świetle danych językoznawczych.
8. Pierwotne znaczenie pojęcia granica a dział wodny. Wariant granicy Polski wczesnośredniowiecznej między Śląskiem a Turyngią.
9. Najdawniejsza granica Polski pierwotnej między Sudetami a Borami Dolnośląskimi: dział wodny między Nisą a Sprewą.
II. GRANICA MIĘDZY POLSKĄ PIERWOTNĄ A ŁUŻYCAMI. REGION DOLNEJ NISY.
1. Terytoria plemienne nad dolną Nisą i na Łużycach (Dolnych). Ziemia Selpoli.
2. Terytorium „Niszan” (Nice). Licicauiki a Łużyce. Zagadnienie przynależności politycznej i kościelnej tych ziem.
3. Zwierzchność polska nad Sprewą w XII w. Związek ziemi nad dolną Nisą ze Śląskiem. Zmiany w przynależności.
4. Językowe świadectwa przynależności ziem w regionie dolnej Nisy do Polski.
5. Nazwy geograficzne z samogłoskami nosowymi dowodem polskości ziem po zachodni dział wodny dolnej Nisy.
6. Inne lingwistyczne dowody zasięgu polskości po dział między dolną Nisą a Sprewą: nazwy geograficzne typu chełm, wilk, struga i wschodnio i dolno-łużyckie zabytki językowe.
7. Dane dialektologiczne dotyczące pogranicza polsko-łużyckiego w regionie dolnej Nisy i w sąsiedztwie.
8. Wynik prologomenów: na rozpatrywanym odcinku państwowa, etniczna i językowa granica Polski najdawniejszej we wczesnym średniowieczu ustaliła się na linii dzielącej dorzecze Nisy (Łużyckiej) i Sprewy.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Ostrów Lednicki. Wyspa piastowskich władców
• Głogów. Średniowieczne miasto nad Odrą
• Historia wypraw krzyżowych i frankijskiego Królestwa Jerozolimskiego
• Gall Anonim - poeta i mistrz prozy
• Granice integracji
• Dagome iudex. Przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w Polsce
• Gestes des Chiprois jako cypryjska kompilacja historyczna z XIV w.
• Henryk Pobożny. Książę Męczennik
• Grecja Kartagina Rzym
• Granice wolności w starożytnej myśli greckiej
• Głogów. Średniowieczne miasto nad Odrą
• Historia wypraw krzyżowych i frankijskiego Królestwa Jerozolimskiego
• Gall Anonim - poeta i mistrz prozy
• Granice integracji
• Dagome iudex. Przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w Polsce
• Gestes des Chiprois jako cypryjska kompilacja historyczna z XIV w.
• Henryk Pobożny. Książę Męczennik
• Grecja Kartagina Rzym
• Granice wolności w starożytnej myśli greckiej
