archeo [1155]
armie i żołnierze [4034]
biografie i wspomnienia [9532]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1084]
fakty, domysły, interpretacje [2003]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2131]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1534]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1419]
ludzie, czasy, obyczaje [7524]
machiny wojenne [2198]
mity i religie [1913]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2438]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6356]
polityka i ideologia [4528]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2081]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4682]
zamki, dwory, pałace [531]
Ziemia Obiecana [920]

Henri-Irénée Marrou (1904–1977), francuski starożytnik, od 1945 roku profesor Sorbony, jest znany głównie z tego imponującego dzieła wydanego w 1948 roku. Stanowi ono opis starożytnego wychowania w ciągu piętnastu wieków: od X wieku p.n.e. po V wiek n.e. Przez „wychowanie” rozumie się tu przede wszystkim edukację, choć zdaniem autora pojawiła się ona dopiero w momencie, gdy „kultura wojownika” przeszła w „kulturę skryby”, kulturę pisma, a „wychowanie” oparte na ideale tężyzny fizycznej przybrało formę kształtowania umiejętności intelektualnych.

Ten półtoratysiącletni okres zaczął się i zakończył „wiekami ciemnymi”, okresami bez księgi: najpierw w Grecji przedhomeryckiej, a potem w chrześcijańskiej Europie po upadku starożytnego Rzymu. Dopiero w czasach karolińskich następuje odrodzenie edukacji, wtedy już chrześcijańskiej. Eksponując przede wszystkim okres edukacji hellenistycznej, Marrou szczegółowo opisuje sposób kształcenia szkolnego, metody pracy nauczycieli poszczególnych dyscyplin: nauki pisania, matematyki, muzyki, retoryki, a także, nauczanej w coraz mniejszym stopniu, kultury fizycznej. Mimo szczegółowości nadzwyczaj żywa i jasna narracja pozwala wczuć się w epokę, rozpoznać jej „puls”, który autor odnajduje z nieomylną intuicją. Polityczne przesłanie książki, jako że powstawała ona po części w czasie II wojny światowej, głosi, że mimo barbarzyńskich faz historii współczesny człowiek pozostaje dziedzicem starożytnego klasycyzmu.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: