archeo [1140]
armie i żołnierze [3935]
biografie i wspomnienia [9147]
czasopisma odkrywców [836]
czasy starożytne [1346]
deser [2314]
dla dzieci [1050]
fakty, domysły, interpretacje [1875]
fortyfikacje i podziemia [507]
H I S T M A G . o r g [8]
historia narodów [2043]
historia w obrazkach [323]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1479]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1389]
ludzie, czasy, obyczaje [7202]
machiny wojenne [2142]
mity i religie [1825]
odkryj historię [492]
ofiary wojny [2357]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [140]
pod Gwiazdą Dawida [1233]
podróże w czasie i przestrzeni [6029]
polityka i ideologia [4363]
Polska po wojnie [2689]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2020]
sekretna wojna [864]
tajemnice, skarby, przygody [474]
warsztat [919]
wojny, batalie, potyczki [4527]
zamki, dwory, pałace [518]
Ziemia Obiecana [882]

Choć w Europie Zachodniej historia kobiet w filozofii jest dość dobrze udokumentowana i zbadana, to w Rosji do XIX wieku ich uczestnictwo
w filozofii stanowiło kuriozum. Nawet jeśli jakoś w filozofii uczestniczyły, to nie były twórczyniami systemów, nie pisały traktatów.
Dopiero rozwój emancypacji zaczął sprzyjać i przyczynił się do odgrywania przez kobiety coraz bardziej aktywnych ról w rozwoju nauki, w tym filozofii. Jednak w Rosji ruch kobiecy w niewielkim stopniu uległ wpływom rozwijającego się na Zachodzie feminizmu, uważając jego zainteresowania za bardziej „błahe” w porównaniu z „interesem ogólnoludzkim”, o którym mówiono w kręgach wykształconych
mężczyzn i kobiet. Stąd więcej mamy kobiet rewolucjonistek, społecznic, działaczek, mniej – wykształconych w filozofii feministek. Te funkcjonowały w Paryżu, nie w Moskwie czy Sankt Petersburgu.

[frg. tekstu]

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: