archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Dla większości Polaków „zanikanie nadziei” na wolność i niepodległość ojczyzny zaczęło się dopiero po upadku Powstania Warszawskiego, a może nawet po konferencji w Jałcie w lutym 1945 r. Przedtem, w czasie walk o Monte Cassino, pod Ankoną i pod Falaise, dominowała wielka nadzieja na Niepodległą Polskę. Natomiast według Zbigniewa S. Siemaszki „zanikanie nadziei” zaczęło się znacznie wcześniej, bo już w latach 1942-1943. Powodem takiego stanu rzeczy było stopniowe wzmacnianie pozycji Sowietów na arenie wojny z Hitlerem. Na przełomie 1943 i 1944 r. Autor obecnego tomu wspomnień zdał sobie sprawę (dzięki artykułom Stanisława Mackiewicza), że oddanie Polski w ręce Sowietów nastąpiło już na konferencji w Teheranie (28 XI - 1 XII 1943 r.); to oznaczało koniec wszelkich nadziei na suwerenność.
Takie zrozumienie sytuacji przyczyniło się do tego, że Autor nie dążył do bohaterstwa, a jedynie uważał, że powinien spełniać swoje obowiązki. Po ewakuacji z Sowietów wiosną 1942 r. dwukrotnie stacjonował w Iraku i dwukrotnie w Palestynie. Przez kilka miesięcy przebywał w Południowej Afryce. Potem w Szkocji był ponad rok w ośrodku wyszkoleniowym cichociemnych łącznościowców. Wreszcie tuż przed Powstaniem warszawskim został przeniesiony do sztabowej Kompanii Radiotelegraficznej pod Londynem.
Autor pisze obszernie i nieraz krytycznie o intensywnym szkoleniu jakie przechodził. Opisuje również przekazywanie drogą radiową telegramów między Warszawą, Londynem i Brindisi na południu Włoch. Wiele miejsca poświęca swoim kolegom, jak również dowódcom, o których pisze niekiedy z przekąsem.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: