Legalność i prawomocność

Scmitt C. Aletheia
Rok wydania: 2015
ISBN: 978-83-62858-81-1

Oprawa: miękka
Ilość stron: 216
Wymiary: 120 x 195

Dostępność: Na półce

39.50 zł

kupuję recenzje

W tych rozważaniach nad konstytucją weimarską Carl Schmitt (1888–1985), najsłynniejszy w XX wieku – i najbardziej kontrowersyjny z racji epizodu nazistowskiego – niemiecki filozof prawa i konstytucjonalista, demaskuje w rzeczywistości organiczne niedomogi demokracji jako takiej. Krytyka jest przenikliwa i dla demokratów bolesna. System demokracji parlamentarnej ze swoim formalizmem „legalności” może rodzić nader niemiłe konsekwencje: wyklucza prawo do oporu, potrafi legalnie zdelegalizować wszelką mniejszościową opozycję i przegłosować najbardziej niedorzeczne przepisy. Jest doraźny, uzależniony od aktualnej większości i od „woli ludu”, który podczas referendów reaguje spontanicznie. Legalność nie potrzebuje ani nawet nie chce żadnego „legitymizowania”. Jej „prawomocnością” jest legalizm rządzącego prawa. Antyliberałowie jak Schmitt upatrują w tym deficytu prawomocności. Z prób „napełnienia” nią systemu wszakże rodziły się, jak wiemy z historii, inne demony. Książka została napisana w 1932 roku, przed przejęciem władzy przez Hitlera, i stanowi z tego względu niezwykle ważny i znamienny dokument rzucający też światło na samo zaangażowanie Schmitta w 1933 roku (ideologia nazistowska występuje tu jako jedna z wielu i nie widać oznak jej preferowania). Nieco złośliwą puentą wszystkich tych dyskusji jest fakt, że konstytucja weimarska z 1919 roku przetrwała cały okres nazizmu, a zastąpiła ją (1949) konstytucja oparta na takich samych demokratycznych zasadach.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:

• Legenda polska
• Lepiej już było
• Wielkie Księstwo Litewskie (XVI-XVIII w.)
• Legenda Batorego w fotografii
• Z Kresów na orbitę
• Legenda Blitzkriegu
• Lady Makbet myje ręce
• Łęczyccy współrodowcy Oporowskich herbu Sulima do początku XVI wieku
• Wielcy władcy
• Snajperzy drugiej wojny światowej