O śląskiej ojczyźnie polszczyźnie w 'Śląsku'
Wydawnictwo ŚląskRok wydania: 2020
ISBN: 978-83-8183-019-5
Oprawa: miękka
Ilość stron: 324
Wymiary: 125 x 205
Dostępność: Na półce
39.20 zł
Kiedy w jednym z internetowych komentarzy związanych z ostatnim meczem w reprezentacji Polski naszego znakomitego bramkarza Artura Boruca przeczytałem, że czasem „zdarzało mu się puścić farfocla”, nie mogłem natychmiast nie uświadomić
sobie, że ja – stary piłkarz i kibic – od dzieciństwa używam słowa farfocel, farfocle w zupełnie innym znaczeniu. Ponieważ od zawsze nie lubiłem zup z pływającymi w nich
w nadmiarze jarzynami (do dziś nie jadam dlatego barszczu ukraińskiego!), krzywiąc się, nazywałem te warzywne dodatki albo paparuchami, albo właśnie farfoclami.
Tych pierwszych nie ma w tradycyjnych, papierowych (jak się potocznie mówi) słownikach, leksykony elektroniczne natomiast przypisują paparuchowi znaczenia: „osoba niestarannie
wykonująca swoje obowiązki; partacz, niezguła”, pejoratywnie „paparazzo” (na pewno przez skojarzenia brzmieniowe; paparazzo, w l.mn. paparazzi – przypomnijmy – to popularna
nazwa fotoreporterów działających zwykle na własną rękę, specjalizujących się w wykonywaniu zdjęć znanych osób; słowo wywodzi się z filmu Federico Felliniego z roku 1960 Słodkie życie, w którym jedną z postaci jest natarczywy fotograf o imieniu
Paparazzo, grany przez Waltera Santesso). Słownik slangu definiuje paparucha jako „darmozjada” i jako „Cygana”...
(fragment)
sobie, że ja – stary piłkarz i kibic – od dzieciństwa używam słowa farfocel, farfocle w zupełnie innym znaczeniu. Ponieważ od zawsze nie lubiłem zup z pływającymi w nich
w nadmiarze jarzynami (do dziś nie jadam dlatego barszczu ukraińskiego!), krzywiąc się, nazywałem te warzywne dodatki albo paparuchami, albo właśnie farfoclami.
Tych pierwszych nie ma w tradycyjnych, papierowych (jak się potocznie mówi) słownikach, leksykony elektroniczne natomiast przypisują paparuchowi znaczenia: „osoba niestarannie
wykonująca swoje obowiązki; partacz, niezguła”, pejoratywnie „paparazzo” (na pewno przez skojarzenia brzmieniowe; paparazzo, w l.mn. paparazzi – przypomnijmy – to popularna
nazwa fotoreporterów działających zwykle na własną rękę, specjalizujących się w wykonywaniu zdjęć znanych osób; słowo wywodzi się z filmu Federico Felliniego z roku 1960 Słodkie życie, w którym jedną z postaci jest natarczywy fotograf o imieniu
Paparazzo, grany przez Waltera Santesso). Słownik slangu definiuje paparucha jako „darmozjada” i jako „Cygana”...
(fragment)
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Niezwykłe życie skóry
• Reformacja - Kontrreformacja - Reforma katolicka na Mazowszu
• Ideowy obraz Rosji w pismach Josepha de Maistre'a
• Odnowa i trwanie. Klasztor Karmelitów Bosych w Czernej w latach 1900–1945
• Światowe harcerstwo. Związek Harcerstwa Polskiego na obczyźnie w latach 1918-2018
• Opowiadania chasydzkie i ludowe
• Poszukiwania. Moja historia podwodnych poszukiwań, badań i odkryć
• Artyleria nadbrzeżna polskiego wybrzeża
• Instytucje państwowe i samorządowe w życiu mieszkańców Lublina w latach 1764-1794
• Oblicza buntu społecznego w II Rzeczypospolitej doby Wielkiego Kryzysu 1930-1935
• Reformacja - Kontrreformacja - Reforma katolicka na Mazowszu
• Ideowy obraz Rosji w pismach Josepha de Maistre'a
• Odnowa i trwanie. Klasztor Karmelitów Bosych w Czernej w latach 1900–1945
• Światowe harcerstwo. Związek Harcerstwa Polskiego na obczyźnie w latach 1918-2018
• Opowiadania chasydzkie i ludowe
• Poszukiwania. Moja historia podwodnych poszukiwań, badań i odkryć
• Artyleria nadbrzeżna polskiego wybrzeża
• Instytucje państwowe i samorządowe w życiu mieszkańców Lublina w latach 1764-1794
• Oblicza buntu społecznego w II Rzeczypospolitej doby Wielkiego Kryzysu 1930-1935
