archeo [1140]
armie i żołnierze [3939]
biografie i wspomnienia [9152]
czasopisma odkrywców [836]
czasy starożytne [1347]
deser [2316]
dla dzieci [1050]
fakty, domysły, interpretacje [1877]
fortyfikacje i podziemia [507]
H I S T M A G . o r g [8]
historia narodów [2043]
historia w obrazkach [323]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1482]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1389]
ludzie, czasy, obyczaje [7205]
machiny wojenne [2142]
mity i religie [1825]
odkryj historię [492]
ofiary wojny [2358]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [140]
pod Gwiazdą Dawida [1233]
podróże w czasie i przestrzeni [6037]
polityka i ideologia [4364]
Polska po wojnie [2690]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2020]
sekretna wojna [864]
tajemnice, skarby, przygody [475]
warsztat [921]
wojny, batalie, potyczki [4527]
zamki, dwory, pałace [518]
Ziemia Obiecana [882]

Omówione w opracowaniu wieloletnie relacje Omanu z Wielką Brytanią oferują nam jeden z najbardziej pouczających przykładów nieoczywistej penetracji i przebudowy tradycyjnego stanu kontroli kolonialnej w archaicznym państwie poprzez dostarczenie mu tożsamości – nie tylko geograficznej, ale i instytucji administracyjnych i zdolności wojskowych. Oczywiście z punktu widzenia Wielkiej Brytanii działo się to nie po to, by unowocześnić zapóźnione pod względem rozwoju społecznego i politycznego społeczeństwo, ale by w zasadzie objąć go pełną kontrolą. Ten sposób przebudowy arabskiego sułtanatu jest tym bardziej uderzający, ponieważ wystąpił całkowicie poza formalne imperialnymi formami kontroli – Oman nigdy nie był częścią Imperium Brytyjskiego! A wszystko to miało miejsce w imię nie tylko trwającej od połowy XIX wieku postępującej kolonizacji regionu Zatoki Perskiej, ale przede wszystkim po to, by utrzymać resztki imperium w tradycyjnie postrzeganej strefie wpływów i odpowiedzialności Imperium borykającego się nie tylko z kłopotami wewnętrznymi, upadkiem swej roli mocarstwowej i formacji politycznej. Poprzez tego rodzaju „oficjalną nieobecność” Londyn przeciwstawiał się stopniowo, acz systematycznie, rugowaniu jego wpływów na Bliskim Wschodzie, sięgając czasem po dyskretne narzędzie, jakim były – niezbyt chciane zresztą w drugiej połowie lat 40. XX wieku – siły specjalne.

(opis wydawcy)

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: