Pałac Królewski Zygmunta I na Wawelu jako dzieło renesansowe
Instytut Sztuki PANRok wydania: 2015
ISBN: 978-83-63877-34-7
Oprawa: twarda
Ilość stron: 146
Wymiary: 210 x 265
Dostępność: Niedostępna
52.50 zł
Fragment:
"Badania nad renesansowym pałacem wawelskim mają już przeszło stuletnią historię. Zapoczątkowane w związku z odzyskaniem budowli zamkowych przez społeczeństwo polskie (1905) - pierwszą wielką monografią zamku autorstwa Stanisława Tomkowicza były przez XX wiek kontynuowane przez historyków, historyków sztuki i konserwatorów podejmujących liczne problemy szczegółowe, które wynikały najczęściej z prowadzonych aktualnie prac przy restauracji zamku. Za syntetyczne podsumowanie kolejnych etapów badań renesansowej rezydencji królewskiej, jakie prowadzono w ubiegłym stuleciu, uznać można zwłaszcza trzy publikacje odpowiedni ustęp w trzecim wydaniu przewodnika po Krakowie Karola Estreichera, partię dotyczącą zamku w Katalogu Zabytków Sztuki - Wawel pod redakcją Jerzego Szablowskiego oraz rozdział w opracowaniu sztuki renesansowej w Polsce Mieczysława Zlata.
Równocześnie w dobie powojennej znacznie rozszerzona została baza źródłowa odnosząca się do renesansowego Wawelu dzięki serii publikacji archiwalnych przede wszystkim ks. Bolesława Przybyszewskiego, a także Olgi Łaszczyńskiej, Józefa Garbacika, Anny i Huberta Wajsów i Marka Ferenca, uzupełniających wcześniejsze, podstawowe wydawnictwo Adama Chmiela (1913). Z kolei realizacja wielkiego programu konserwatorskiego obejmującego całe wzgórze wawelskie, przeprowadzana od początku lat dziewięćdziesiątych pod kierunkiem Jana Ostrowskiego, Andrzeja Fischingera i Marcina Fabiańskiego, z udziałem architektów, archeologów, konserwatorów, historyków i historyków sztuki, ukazała nieznane dotąd aspekty struktury królewskiej rezydencji". Podstawowe znaczenie miało tutaj zwłaszcza rozpoznanie murów dawnych budowli ujawnione po odbiciu tynków elewacji pałacu, zdokumentowane w publikacjach Piotra M. Stępnia. W tym czasie upublicznione zostały także, przedtem praktycznie niedostępne dla historyków sztuki, bogate materiały związane z próbą rekonstrukcji pierwotnego stanu budowli, opracowaną wraz z przeprowadzonymi sondażami archeologicznymi pod koniec XIX wieku przez Tomasza Prylińskiego.
Zaistniały zatem przesłanki do podjęcia nowego opracowania szesnastowiecznego pałacu wawelskiego i ukazania jego miejsca w dziejach renesansowej architektury rezydencjonalnej".
"Badania nad renesansowym pałacem wawelskim mają już przeszło stuletnią historię. Zapoczątkowane w związku z odzyskaniem budowli zamkowych przez społeczeństwo polskie (1905) - pierwszą wielką monografią zamku autorstwa Stanisława Tomkowicza były przez XX wiek kontynuowane przez historyków, historyków sztuki i konserwatorów podejmujących liczne problemy szczegółowe, które wynikały najczęściej z prowadzonych aktualnie prac przy restauracji zamku. Za syntetyczne podsumowanie kolejnych etapów badań renesansowej rezydencji królewskiej, jakie prowadzono w ubiegłym stuleciu, uznać można zwłaszcza trzy publikacje odpowiedni ustęp w trzecim wydaniu przewodnika po Krakowie Karola Estreichera, partię dotyczącą zamku w Katalogu Zabytków Sztuki - Wawel pod redakcją Jerzego Szablowskiego oraz rozdział w opracowaniu sztuki renesansowej w Polsce Mieczysława Zlata.
Równocześnie w dobie powojennej znacznie rozszerzona została baza źródłowa odnosząca się do renesansowego Wawelu dzięki serii publikacji archiwalnych przede wszystkim ks. Bolesława Przybyszewskiego, a także Olgi Łaszczyńskiej, Józefa Garbacika, Anny i Huberta Wajsów i Marka Ferenca, uzupełniających wcześniejsze, podstawowe wydawnictwo Adama Chmiela (1913). Z kolei realizacja wielkiego programu konserwatorskiego obejmującego całe wzgórze wawelskie, przeprowadzana od początku lat dziewięćdziesiątych pod kierunkiem Jana Ostrowskiego, Andrzeja Fischingera i Marcina Fabiańskiego, z udziałem architektów, archeologów, konserwatorów, historyków i historyków sztuki, ukazała nieznane dotąd aspekty struktury królewskiej rezydencji". Podstawowe znaczenie miało tutaj zwłaszcza rozpoznanie murów dawnych budowli ujawnione po odbiciu tynków elewacji pałacu, zdokumentowane w publikacjach Piotra M. Stępnia. W tym czasie upublicznione zostały także, przedtem praktycznie niedostępne dla historyków sztuki, bogate materiały związane z próbą rekonstrukcji pierwotnego stanu budowli, opracowaną wraz z przeprowadzonymi sondażami archeologicznymi pod koniec XIX wieku przez Tomasza Prylińskiego.
Zaistniały zatem przesłanki do podjęcia nowego opracowania szesnastowiecznego pałacu wawelskiego i ukazania jego miejsca w dziejach renesansowej architektury rezydencjonalnej".
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego
• Panie kresowych siedzib
• Pałac Ogińskich w Siedlcach
• Polska. Mapa zamków i pałaców w skali 1:750 000
• Pałac na Opieszynie
• Budownictwo zamkowe na ziemi chełmińskiej od XIII do XV wieku
• Gniezno - pierwsza stolica Polski - mapa
• Pakt zabójców
• W cieniu Dżesera. Badania polskich archeologów w Sakkarze
• Pałac Królewski na Wawelu w czasach Zygmunta Starego. Cztery studia
• Panie kresowych siedzib
• Pałac Ogińskich w Siedlcach
• Polska. Mapa zamków i pałaców w skali 1:750 000
• Pałac na Opieszynie
• Budownictwo zamkowe na ziemi chełmińskiej od XIII do XV wieku
• Gniezno - pierwsza stolica Polski - mapa
• Pakt zabójców
• W cieniu Dżesera. Badania polskich archeologów w Sakkarze
• Pałac Królewski na Wawelu w czasach Zygmunta Starego. Cztery studia
