Piaśnica. Miejsce martyrologii i pamięci
BiTRok wydania: 2009
ISBN: 978-83-927383-8-1
Oprawa: twarda
Ilość stron: 152
Wymiary: 150 x 210
Dostępność: Niedostępna
31.50 zł
Piaśnica Wielka, to miejsce kaźni mieszkańców Kaszub dokonanej przez Niemców w pierwszych miesiącach II wojny światowej. Przez miejscowość tę, przepływa rzeka również Piaśnica, która do dnia 1 września 1939 roku, na sporym odcinku swojego biegu stanowiła granicę polsko-niemiecką.
W pierwszych miesiącach II wojny światowej i okupacji ziem polskich przez Rzeszę Niemiecką, w odległości około 10 km od Wejherowa, po lewej stronie szosy wiodącej do Krakowa, na obszarze 250 ha Puszczy Darzlubskiej, została popełniona przez hitlerowców straszliwa zbrodnia, określana jako największa na Pomorzu i w Europie. Miejsce to nazwane jest potocznie Małym, lub Drugim Katyniem, a liczba ofiar kaźni niemieckiej sięga nawet kilkudziesięciu tysięcy. Na mocy układu zawartego między Niemcami a Rosją, wybicie polskiej inteligencji, wiązało się z szybszym podporządkowaniem sobie pozostałej ludności polskiej. Zatem mord w Piaśnicy i w Katyniu, był zbrodnią dokładnie zaplanowaną przez naszych okupantów. Przyczyn tej zbrodni należy szukać w polityce Rzeszy Niemieckiej, prowadzonej po okresie I wojny światowej. Głównym jej celem, było zdobycie nowej przestrzeni życiowej dla Niemców we wschodniej Europie, usuniecie Polaków jako przeszkody w niemieckiej ekspansji na wschód oraz zniszczenie ich w taki sposób, by już nigdy nie mogli wskrzesić własnego niepodległego państwa.
Te założenia niemieckie spowodowały, że Polacy stali się pierwszymi ofiarami polityki podboju Europy. Jeszcze przed agresją na Polskę, na niemieckich listach przygotowanych przez gestapo znaleźli się Polacy najbardziej zasłużeni dla odbudowy Rzeczypospolitej Polskiej.
Polską inteligencję, hitlerowcy obarczyli wszelką winą za politykę polonizacyjną na Pomorzu w okresie międzywojennym. W jej przedstawicielach, upatrywali oni potencjalnych przywódców ruchu oporu, mogących przeszkodzić w szybkim i całkowitym zniemczeniu Pomorza Gdańskiego. Założenia tej wrogiej nam polityki, przyczyniły się do wymordowania na Pomorzu Gdańskim w krótkim okresie od jesieni 1939 roku, do wiosny 1940 roku kilkudziesięciu tysięcy osób. Polscy historycy, ostrożnie szacowali liczbę ofiar od 36 do 42 tysięcy osób. Z dotychczasowych badań wynika, że Piaśnica jest największym miejscem masowych egzekucji w województwie pomorskim i drugim miejscem po KL Stutthof pod względem liczby zamordowanych osób w tym regionie w czasie II wojny światowej.
W pierwszych miesiącach II wojny światowej i okupacji ziem polskich przez Rzeszę Niemiecką, w odległości około 10 km od Wejherowa, po lewej stronie szosy wiodącej do Krakowa, na obszarze 250 ha Puszczy Darzlubskiej, została popełniona przez hitlerowców straszliwa zbrodnia, określana jako największa na Pomorzu i w Europie. Miejsce to nazwane jest potocznie Małym, lub Drugim Katyniem, a liczba ofiar kaźni niemieckiej sięga nawet kilkudziesięciu tysięcy. Na mocy układu zawartego między Niemcami a Rosją, wybicie polskiej inteligencji, wiązało się z szybszym podporządkowaniem sobie pozostałej ludności polskiej. Zatem mord w Piaśnicy i w Katyniu, był zbrodnią dokładnie zaplanowaną przez naszych okupantów. Przyczyn tej zbrodni należy szukać w polityce Rzeszy Niemieckiej, prowadzonej po okresie I wojny światowej. Głównym jej celem, było zdobycie nowej przestrzeni życiowej dla Niemców we wschodniej Europie, usuniecie Polaków jako przeszkody w niemieckiej ekspansji na wschód oraz zniszczenie ich w taki sposób, by już nigdy nie mogli wskrzesić własnego niepodległego państwa.
Te założenia niemieckie spowodowały, że Polacy stali się pierwszymi ofiarami polityki podboju Europy. Jeszcze przed agresją na Polskę, na niemieckich listach przygotowanych przez gestapo znaleźli się Polacy najbardziej zasłużeni dla odbudowy Rzeczypospolitej Polskiej.
Polską inteligencję, hitlerowcy obarczyli wszelką winą za politykę polonizacyjną na Pomorzu w okresie międzywojennym. W jej przedstawicielach, upatrywali oni potencjalnych przywódców ruchu oporu, mogących przeszkodzić w szybkim i całkowitym zniemczeniu Pomorza Gdańskiego. Założenia tej wrogiej nam polityki, przyczyniły się do wymordowania na Pomorzu Gdańskim w krótkim okresie od jesieni 1939 roku, do wiosny 1940 roku kilkudziesięciu tysięcy osób. Polscy historycy, ostrożnie szacowali liczbę ofiar od 36 do 42 tysięcy osób. Z dotychczasowych badań wynika, że Piaśnica jest największym miejscem masowych egzekucji w województwie pomorskim i drugim miejscem po KL Stutthof pod względem liczby zamordowanych osób w tym regionie w czasie II wojny światowej.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
