archeo [1139]
armie i żołnierze [3934]
biografie i wspomnienia [9134]
czasopisma odkrywców [836]
czasy starożytne [1345]
deser [2315]
dla dzieci [1050]
fakty, domysły, interpretacje [1872]
fortyfikacje i podziemia [505]
H I S T M A G . o r g [8]
historia narodów [2040]
historia w obrazkach [323]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1478]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1385]
ludzie, czasy, obyczaje [7192]
machiny wojenne [2138]
mity i religie [1821]
odkryj historię [492]
ofiary wojny [2354]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [140]
pod Gwiazdą Dawida [1231]
podróże w czasie i przestrzeni [6026]
polityka i ideologia [4358]
Polska po wojnie [2688]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2018]
sekretna wojna [864]
tajemnice, skarby, przygody [474]
warsztat [919]
wojny, batalie, potyczki [4525]
zamki, dwory, pałace [518]
Ziemia Obiecana [882]

Odautorskie deklaracje stanowią klucz do zrozumienia książki, która jest monografią, ale monografią szczególną, bo pisaną nie z pozycji historyka heraldyki, ale filologa, choć może lepsze byłoby określenie „historyk kultury”. Do historii kultury XVII wieku, a nie tylko do wąsko rozumianej historii heraldyki, należy bowiem Orbis Polonus - dzieło jak w soczewce skupiające wszystkie najważniejsze cechy i trendy epoki, w której powstało: zainteresowanie autora światem symboli czy po prostu pansemiotyzm oraz polihistoryzm i encyklopedyzm, którego nieodłącznymi składnikami były fascynacja światem natury traktowanym ciągle w kategoriach znakowych, różnego rodzaju mirabiliami i kuriozami, wszechstronna uczoność wywodu przejawiająca się cytatami i przypisami do ogromnej ilości autorów, retoryczność silnie zabarwiona parenezą i moralizatorstwem w duchu potrydenckiego katolicyzmu. […]. Najbardziej wartościowa, a przy tym przemyślana pod względem kompozycyjnym jest pierwsza część książki poświęcona „znakom erudycji”, w której przedstawiono źródła herbarza Okolskiego, ich rodzaj, rzeczywiste pochodzenie, sposób wykorzystania, a wreszcie funkcje, jakie pełnią w dziele, którego „manifestacyjna uczoność” od początku była tyleż przedmiotem podziwu, ile podejrzeń o to, że ma charakter pozorowany, bo oparta jest na różnego rodzaju kompendiach czy też obfituje w takie czy inne błędy. Te podejrzenia weryfikuje autorka książki, z iście filologiczną akrybią tropiąc źródła, z których faktycznie korzystał dominikanin. […]. (Z recenzji prof. dra hab. Wiesława Pawlaka)

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: