Stulecie Jakowa
Poznańskie Towarzystwo im. Iwana FrankiRok wydania: 2021
ISBN: 978-83-961310-7-2
Oprawa: twarda
Ilość stron: 210
Wymiary: 170 x 240
Dostępność: Na półce
37.80 zł
powrót
Wołodymyr Łys to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i poczytnych współczesnych pisarzy ukraińskich, który od czasu swego debiutu literackiego w 1985 roku zaskakuje odbiorców ciekawymi i oryginalnymi tekstami, z których wiele zostało wyróżnionych prestiżowymi nagrodami literackimi. Powieść „Stulecie Jakowa” została uznana w Ukrainie za najlepszą powieść ostatniego dziesięciolecia
« „Jakiż ja stary jestem – myśli Jakiw. – Jaki stary, Boże mój!”.
Właśnie się zachwiał na progu swojej chaty. By nie upaść, złapał się za odrzwia. Świat dokądś popłynął. Nie był zdziwiony – już nieraz się tak zdarzało. Dziwiło go coś innego – wcześniej traktował to jakoś inaczej. Zwyczajniej. Jakby tego nie zauważał. Udawał, że nie zauważa. Zatoczył się, to się zatoczył. Stary jest, no i już. A tu coś go zakłuło, jakby przeszyło, w serce czy obok serca. I znowu. Właśnie tak upadnie, serce mu stanie, nie od razu go znajdą. Wtedy będzie mu wszystko jedno – znajdą czy nie, ale teraz nie jest. „Dopóki żyję” – myśli Jakiw. Ano dopóki żyje. Trzeba iść. Iść? Dokąd? I nagle rozumie – trzeba iść, wyglądać listonoszki. Może wreszcie przyniesie wiadomość. Od tej dziewczyny, od tej przeklętej dziewczyniny, Oleńki, Aliony, jak ona mówiła... »
-
W życiu starego Jakiwa Mecha, na krótki czas, podobnie jak motyl, pojawia się bezdomna dziewczyna. Pyta, czy kiedykolwiek kochał i wynurza się gdzieś z głębi jego pamięci wspomnienia o miłości, ból i strach, cykl wojen i reżimów, radość i smutek, grzechy i skruchy…
« „Jakiż ja stary jestem – myśli Jakiw. – Jaki stary, Boże mój!”.
Właśnie się zachwiał na progu swojej chaty. By nie upaść, złapał się za odrzwia. Świat dokądś popłynął. Nie był zdziwiony – już nieraz się tak zdarzało. Dziwiło go coś innego – wcześniej traktował to jakoś inaczej. Zwyczajniej. Jakby tego nie zauważał. Udawał, że nie zauważa. Zatoczył się, to się zatoczył. Stary jest, no i już. A tu coś go zakłuło, jakby przeszyło, w serce czy obok serca. I znowu. Właśnie tak upadnie, serce mu stanie, nie od razu go znajdą. Wtedy będzie mu wszystko jedno – znajdą czy nie, ale teraz nie jest. „Dopóki żyję” – myśli Jakiw. Ano dopóki żyje. Trzeba iść. Iść? Dokąd? I nagle rozumie – trzeba iść, wyglądać listonoszki. Może wreszcie przyniesie wiadomość. Od tej dziewczyny, od tej przeklętej dziewczyniny, Oleńki, Aliony, jak ona mówiła... »
-
W życiu starego Jakiwa Mecha, na krótki czas, podobnie jak motyl, pojawia się bezdomna dziewczyna. Pyta, czy kiedykolwiek kochał i wynurza się gdzieś z głębi jego pamięci wspomnienia o miłości, ból i strach, cykl wojen i reżimów, radość i smutek, grzechy i skruchy…
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Zachar Berkut
• Świt nad Gajewem
• Kalejdoskop ukraiński
• Ostrów Lednicki
• Samochody osobowe Polski Fiat 508 i 518
• Szlak szczurów
• Media i dyplomacja. Gazette de France o sejmie rozbiorowym 1773-1775.
• Maria Antonina
• Przemyśl 1656-1657
• Kościół Żydzi Jezuici Wokół pomocy Żydom w czasie II wojny światowej
• Świt nad Gajewem
• Kalejdoskop ukraiński
• Ostrów Lednicki
• Samochody osobowe Polski Fiat 508 i 518
• Szlak szczurów
• Media i dyplomacja. Gazette de France o sejmie rozbiorowym 1773-1775.
• Maria Antonina
• Przemyśl 1656-1657
• Kościół Żydzi Jezuici Wokół pomocy Żydom w czasie II wojny światowej
