Szerfy Pomorskie
Tomasz WitkiewiczRok wydania: 2011
ISBN: 978-83-927868-9-4
Oprawa: miękka
Ilość stron: 107
Wymiary: 150 x 210
Dostępność: Na półce
38.00 zł
„…Na podstawie wniosków, do których doszli autorzy, mocno należy zrewidować aktualną wiedzę na temat tych monet. Z popularnego Ilustrowanego Skorowidzu Pieniędzy Polskich i z Polską Związanych autorstwa E. Kopickiego (wyd. 1995) należy wykreślić aż 11 pozycji katalogujących szerfy! Autorzy wprowadzają nowe nieznane roczniki i odmiany tego nominału oraz co ciekawe opisują dokładnie proces walcowania monet. Publikacja ta rozwiązuje zagadki z przeszłości oraz obala tezy wprowadzone do numizmatyki pomorskiej nawet w XIX wieku.”
Kilka słów o pomorskich fenigach czyli szerfach
Szerfy, zwane też fenigami, to zdawkowa moneta miedziana związana nierozłącznie z mennictwem księstw pomorskich. Wynalezienie prasy menniczej spowodowało zwiększenie możliwości produkcyjnych mennic. Tym samym opłacalna stała się produkcja monet miedzianych. Ogólną wielkość produkcji szerfów pomorskich szacować należy na ponad 10 000 000 sztuk. Jak wielka to była ilość monet, niech świadczy fakt, że Szczecin – stolicę księstwa − zamieszkiwało wówczas około 5–6 tysięcy osób.
W ostatnich latach możliwości opracowania tych monet radykalnie wzrosły. Przemyślenia autorów, kwerenda na znacznej ilości monet oraz analiza dotychczasowych opracowań wzbogacają wiedzę na ich temat. Udowadniają błędną atrybucję, czy też podważają istnienie niektórych wątpliwych roczników czy odmian monet. Ten zdawkowy pieniądz, używany głównie przez biedotę, był nagminnie gubiony w trudach dnia codziennego. Po olbrzymiej nadprodukcji z lat 1591−1592 i wynikającej z tego deprecjacji tego nominału wiele monet zostało zwyczajnie wyrzuconych czy przerobionych na przykład na guziki. W związku z tym szerfy są odnajdywane najczęściej w znaleziskach luźnych. Pozbawione kontekstu są poza zasięgiem typowych działań archeologicznych. Odkrywane na polach czy łąkach, przez poszukiwaczy amatorów, z monet rzadkich stają się popularne i dostępne. Dotychczasowa nikła podaż w minionych wiekach sprawiła, że wiedza na ich temat jest niekompletna.
Spis treści
I. Technologia bicia miedzianych szerfów na Pomorzu w XVI wieku
II. Herby księstwa pomorskiego
III. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika
IV. Ernest Ludwik
4.1. Ernest Ludwik – mennictwo
V. Jan Fryderyk
5.1. Jan Fryderyk – mennictwo
VI. Bogusław XIII
6.1. Bogusław XIII − mennictwo
VII. Typy gryfów na szerfach pomorskich
VIII. Mennictwo książąt pomorskich – reasumpcja
8.1. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika − Szczecin
8.2. Bogusław XIII – Szczecin – Bardo?/Wołogoszcz?
8.3. Ernest Ludwik − Wołogoszcz
8.4. Jan Fryderyk – Szczecin
8.5. Mennictwo książąt − podsumowanie tabelaryczne
IX. Struktura i układ katalogu
9.1. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika (szerfy typu P/ Põ) − katalog
9.2. Ernest Ludwik − katalog
9.3. Jan Fryderyk − katalog
9.4. Bogusław XIII − katalog
Kilka słów o pomorskich fenigach czyli szerfach
Szerfy, zwane też fenigami, to zdawkowa moneta miedziana związana nierozłącznie z mennictwem księstw pomorskich. Wynalezienie prasy menniczej spowodowało zwiększenie możliwości produkcyjnych mennic. Tym samym opłacalna stała się produkcja monet miedzianych. Ogólną wielkość produkcji szerfów pomorskich szacować należy na ponad 10 000 000 sztuk. Jak wielka to była ilość monet, niech świadczy fakt, że Szczecin – stolicę księstwa − zamieszkiwało wówczas około 5–6 tysięcy osób.
W ostatnich latach możliwości opracowania tych monet radykalnie wzrosły. Przemyślenia autorów, kwerenda na znacznej ilości monet oraz analiza dotychczasowych opracowań wzbogacają wiedzę na ich temat. Udowadniają błędną atrybucję, czy też podważają istnienie niektórych wątpliwych roczników czy odmian monet. Ten zdawkowy pieniądz, używany głównie przez biedotę, był nagminnie gubiony w trudach dnia codziennego. Po olbrzymiej nadprodukcji z lat 1591−1592 i wynikającej z tego deprecjacji tego nominału wiele monet zostało zwyczajnie wyrzuconych czy przerobionych na przykład na guziki. W związku z tym szerfy są odnajdywane najczęściej w znaleziskach luźnych. Pozbawione kontekstu są poza zasięgiem typowych działań archeologicznych. Odkrywane na polach czy łąkach, przez poszukiwaczy amatorów, z monet rzadkich stają się popularne i dostępne. Dotychczasowa nikła podaż w minionych wiekach sprawiła, że wiedza na ich temat jest niekompletna.
Spis treści
I. Technologia bicia miedzianych szerfów na Pomorzu w XVI wieku
II. Herby księstwa pomorskiego
III. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika
IV. Ernest Ludwik
4.1. Ernest Ludwik – mennictwo
V. Jan Fryderyk
5.1. Jan Fryderyk – mennictwo
VI. Bogusław XIII
6.1. Bogusław XIII − mennictwo
VII. Typy gryfów na szerfach pomorskich
VIII. Mennictwo książąt pomorskich – reasumpcja
8.1. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika − Szczecin
8.2. Bogusław XIII – Szczecin – Bardo?/Wołogoszcz?
8.3. Ernest Ludwik − Wołogoszcz
8.4. Jan Fryderyk – Szczecin
8.5. Mennictwo książąt − podsumowanie tabelaryczne
IX. Struktura i układ katalogu
9.1. Mennictwo wspólne Jana Fryderyka i Ernesta Ludwika (szerfy typu P/ Põ) − katalog
9.2. Ernest Ludwik − katalog
9.3. Jan Fryderyk − katalog
9.4. Bogusław XIII − katalog
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Tajemnicze Pomorze część pierwsza
• Katalog monet polskich w zbiorach Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich
• Podwójne szelągi w mennictwie pomorskim (1594-1670)
• Monety zakonu krzyżackiego
• Wiedeń 1683
• Grób Alienata
• Żmijojad
• Z wykrywaczem po skarby
• Przewodnik po polach bitew wojny polsko-rosyjskiej 1830-1831 r.
• Odkrycia skarbów wczesnośredniowiecznych z terenu Wielkopolski
• Katalog monet polskich w zbiorach Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich
• Podwójne szelągi w mennictwie pomorskim (1594-1670)
• Monety zakonu krzyżackiego
• Wiedeń 1683
• Grób Alienata
• Żmijojad
• Z wykrywaczem po skarby
• Przewodnik po polach bitew wojny polsko-rosyjskiej 1830-1831 r.
• Odkrycia skarbów wczesnośredniowiecznych z terenu Wielkopolski
