Sztuka położnicza dla kobiet. Kształcenie akuszerek na ziemiach polskich w dobie niewoli narodowej (1773–1914)
DiGRok wydania: 2019
ISBN: 978-83-286-0054-6
Oprawa: twarda
Ilość stron: 552
Wymiary: 170 x 245
Dostępność: Dostępna za 3-5 dni
63.00 zł
Od połowy XV w. coraz popularniejszym określeniem kobiet pomagającym rodzącym był termin „akuszerka” pochodzący od francuskiego słowa accoucher—rodzić. To określenie, być może z uwagi na powszechne posługiwanie się w wieku XVIII językiem francuskim, upowszechniło się na ziemiach polskich. Nazewnictwo używane w innych językach nie weszło w ogóle do użycia. Akuszerkami nazywano jednak nie wszystkie osoby zajmujące się pomaganiem rodzącym. Było ono niejako zarezerwowane dla niewiast, które miały fachowe przygotowanie do posługi przy porodach, natomiast amatorki w dalszym ciągu nazywano babkami. W drugiej połowie XIX w. zaczęto używać obok terminu „akuszerka” określenia „położna”, będącego rodzimym określeniem osoby towarzyszącej w połogu i całym czasie rodzenia.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Śladami Tamary Łempickiej Tamara oczami Tatiany
• Studencki Komitet Solidarności we Wrocławiu 1977-1980 t.1-3
• W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa
• System Wielopolskiego w opinii polskich konserwatystów w świetle dyskusji publicystycznej (1878-1879)
• Zapomniana historia nauki
• Język polski na Kresach
• Czerwona śmierć czyli narodziny PRL-u
• Świat polskiej szlachty
• Dziewice weneckie
• Wille miejskie Katowic
• Studencki Komitet Solidarności we Wrocławiu 1977-1980 t.1-3
• W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa
• System Wielopolskiego w opinii polskich konserwatystów w świetle dyskusji publicystycznej (1878-1879)
• Zapomniana historia nauki
• Język polski na Kresach
• Czerwona śmierć czyli narodziny PRL-u
• Świat polskiej szlachty
• Dziewice weneckie
• Wille miejskie Katowic