Tadeusz Ilczuk – ludowiec, spółdzielca, polityk, żołnierz Batalionów Chłopskich
Muzeum Historii Polskiego Ruchu LudowegoRok wydania: 2017
ISBN: 978-83-7901-134-6
Oprawa: miękka
Ilość stron: 148
Wymiary: 145 x 205
Dostępność: Na półce
28.00 zł
Tadeusz Ilczuk urodził się we wsi Kruzy, położonej nad Bugiem, w rodzinie chłopskiej. Był jedynym z rodzeństwa, któremu udało się zdobyć wykształcenie. Ukończył gimnazjum w Drohiczynie nad Bugiem w 1929 r., a także wyższe studia – w 1935 r. zdobył dyplom zawodowy Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, zaś w 1949 r. uzyskał stopień magistra nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Planowania i Statystyki.
Na studiach wybrał jako specjalizację spółdzielczość, wybór ten dopomógł mu w zdobyciu pracy, a także satysfakcji i szacunku ludzi. Pracę zawodową rozpoczął w 1932 r. w Związku Spółdzielni Spożywców RP „Społem”.
Podczas studiów zetknął się z działalnością wiejskiego ruchu młodzieżowego oraz ludowego i związał z ich organizacjami, wstępując w 1930 r. do ZMW RP „Wici”, a w 1932 r. do SL.
Był wiciarzem, ludowcem i spółdzielcą, przeszedł także wyszkolenie wojskowe. W momencie wybuchu II wojny światowej był młodym oficerem Wojska Polskiego. Walkę z okupantem łączył z pracą w spółdzielczości. Jako działacz-spółdzielca mógł dla konspiracyjnego ruchu ludowego i Polskiego Państwa Podziemnego zrobić znacznie więcej. Spółdzielczość dawała utrzymanie i bezpieczeństwo związane z posiadaniem dobrych dokumentów, a także szeroką sieć spółdzielczości dla współdziałania.
Mieszkanie Ilczuka w Warszawie było punktem konspiracyjnych spotkań działaczy „Rocha” i BCh oraz zebrań członków Rady Jedności i Delegatury Rządu RP na Kraj. Od maja 1944 r. do końca konspiracji był komendantem Okręgu II BCh. Walczył także w powstaniu warszawskim.
W październiku 1945 r. z rozkazu Komendy Głównej BCh przeprowadził ujawnienie oddziałów BCh z okręgu warszawskiego. Został następnie zweryfikowany w stopniu majora WP.
Po wyzwoleniu od 22 sierpnia 1945 r. był członkiem PSL, a od 5 grudnia 1947 r. SL. Potem przez prawie rok był bezpartyjny. Od 1949 r. należał do ZSL, zaś w l. 1959-1973 był członkiem Naczelnego Komitetu Stronnictwa.
Po październiku 1956 r. wrócił do aktywnej działalności spółdzielczej i pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w spółdzielczości mleczarskiej, oszczędnościowo-pożyczkowej i Kółkach Rolniczych. W styczniu 1957 r. został wybrany do Sejmu PRL. Mandat poselski sprawował nieprzerwanie do 1972 r.
Za zasługi w walce z okupantem hitlerowskim w szeregach BCh został 1 września 2002 r. mianowany przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego generałem brygady WP.
Niniejsza publikacja przybliża postać Tadeusza Ilczuka. Jest ona tym cenniejsza, iż jest pierwszą wydaną w formie książkowej jego biografią. Ważnym uzupełnieniem jest dołączony wybór dokumentów związanych z działalnością bohatera, a także wkładka fotograficzna
Na studiach wybrał jako specjalizację spółdzielczość, wybór ten dopomógł mu w zdobyciu pracy, a także satysfakcji i szacunku ludzi. Pracę zawodową rozpoczął w 1932 r. w Związku Spółdzielni Spożywców RP „Społem”.
Podczas studiów zetknął się z działalnością wiejskiego ruchu młodzieżowego oraz ludowego i związał z ich organizacjami, wstępując w 1930 r. do ZMW RP „Wici”, a w 1932 r. do SL.
Był wiciarzem, ludowcem i spółdzielcą, przeszedł także wyszkolenie wojskowe. W momencie wybuchu II wojny światowej był młodym oficerem Wojska Polskiego. Walkę z okupantem łączył z pracą w spółdzielczości. Jako działacz-spółdzielca mógł dla konspiracyjnego ruchu ludowego i Polskiego Państwa Podziemnego zrobić znacznie więcej. Spółdzielczość dawała utrzymanie i bezpieczeństwo związane z posiadaniem dobrych dokumentów, a także szeroką sieć spółdzielczości dla współdziałania.
Mieszkanie Ilczuka w Warszawie było punktem konspiracyjnych spotkań działaczy „Rocha” i BCh oraz zebrań członków Rady Jedności i Delegatury Rządu RP na Kraj. Od maja 1944 r. do końca konspiracji był komendantem Okręgu II BCh. Walczył także w powstaniu warszawskim.
W październiku 1945 r. z rozkazu Komendy Głównej BCh przeprowadził ujawnienie oddziałów BCh z okręgu warszawskiego. Został następnie zweryfikowany w stopniu majora WP.
Po wyzwoleniu od 22 sierpnia 1945 r. był członkiem PSL, a od 5 grudnia 1947 r. SL. Potem przez prawie rok był bezpartyjny. Od 1949 r. należał do ZSL, zaś w l. 1959-1973 był członkiem Naczelnego Komitetu Stronnictwa.
Po październiku 1956 r. wrócił do aktywnej działalności spółdzielczej i pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w spółdzielczości mleczarskiej, oszczędnościowo-pożyczkowej i Kółkach Rolniczych. W styczniu 1957 r. został wybrany do Sejmu PRL. Mandat poselski sprawował nieprzerwanie do 1972 r.
Za zasługi w walce z okupantem hitlerowskim w szeregach BCh został 1 września 2002 r. mianowany przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego generałem brygady WP.
Niniejsza publikacja przybliża postać Tadeusza Ilczuka. Jest ona tym cenniejsza, iż jest pierwszą wydaną w formie książkowej jego biografią. Ważnym uzupełnieniem jest dołączony wybór dokumentów związanych z działalnością bohatera, a także wkładka fotograficzna
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Tadeusz Katelbach
• Ta, która ratowała Żydów
• Chłopak z Katynia
• Trajan Optimus Princeps
• Tamten brzeg
• Tadeusz Kalita Spóźniony melduje. Okupacja niemiecka i rzeczywistość PRL w donosach agenta UB/SB
• Viva la Polonia!
• Śmierć i pamięć. Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie
• Radziwiłłowie Burzliwe losy słynnego rodu
• Tabun jego królewskiej mości
• Ta, która ratowała Żydów
• Chłopak z Katynia
• Trajan Optimus Princeps
• Tamten brzeg
• Tadeusz Kalita Spóźniony melduje. Okupacja niemiecka i rzeczywistość PRL w donosach agenta UB/SB
• Viva la Polonia!
• Śmierć i pamięć. Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie
• Radziwiłłowie Burzliwe losy słynnego rodu
• Tabun jego królewskiej mości
