archeologia [766]
starożytność [2141]
średniowiecze [3656]
wiek XVI - XVIII [3358]
XIX wiek [2623]
pierwsze lata XX-go wieku [715]
I Wojna Światowa [1237]
dwudziestolecie międzywojenne [4310]
II Wojna Światowa [9297]
historia najnowsza [9078]
przekrojowe [19237]

Pierwsze dwa wieki pryncypatu, jak określa się stworzoną przez Augusta formę monarchii, mogą uchodzić za okres największej prosperity w dziejach Rzymu. Niemniej nawet wówczas zdarzały się chwile kryzysu, czy to w stosunkach z sąsiadami, czy w kwestiach wewnętrznych. Jeden z takich kryzysów, którego zasięg i skutki wywarły na Rzymianach szczególnie wstrząsające wrażenie, funkcjonuje w historiografii pod nazwą "roku czterech cesarzy". Sugestywne określenie odnosi się do 69 roku, kiedy to walki o władzę nad imperium osiągnęły apogeum - w rzeczywistości chaos wewnętrzny trwał dłużej. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wspomnianej serii konfliktów wewnętrznych. Na łamach rozdziałów zostaną opisane zbrojne działania przeciwko Neronowi, wymierzone w Galbę spiski wojskowe, zmagania Witeliusza z Othonem, wreszcie krwawy marsz Wespazjana ku władzy. W polu zainteresowania znalazły się również powstania Cywilisa oraz Klassykusa i Sabinusa.
Autor położył główny nacisk na kwestie militarne, one zostały opisane najbardziej szczegółowo. Pozostałe aspekty ówczesnych zmagań - polityczne, propagandowe, gospodarcze etc. - nie zostały pominięte, aczkolwiek siłą rzeczy znajdują się na dalszym planie.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: