Żebracy i włóczędzy w stanisławowskiej Warszawie

Maludzińska M. Neriton
Rok wydania: 2014
ISBN: 978-83-7543-358-6

Oprawa: twarda
Ilość stron: 523
Wymiary: 170 x 245

Dostępność: Na półce

58.80 zł

kupuję recenzje

Problem ubóstwa w stanisławowskiej Warszawie z uwagi na specyfikę i obszerność nie znalazł się dotychczas w centrum zainteresowań historiografii polskiej. Niniejsza publikacja składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym, po krótkiej charakterystyce struktury mieszkańców Warszawy II połowy XVIII w., autorka skoncentrowała się na wskazaniu głównych przyczyn żebractwa i włóczęgostwa wśród ludności chrześcijańskiej, a także Żydów i Cyganów. W rozdziale drugim autorka dokonała klasyfikacji grupy ubogich i podjęła próbę przedstawienia skali stołecznego żebractwa, z podaniem - tam, gdzie było to możliwe - liczby podopiecznych warszawskich placówek opieki. Zaprezentowany został także tryb życia warszawskich biedaków, z uwzględnieniem ich pochodzenia społecznego i terytorialnego, wieku, wyznania, stanu cywilnego i zawodu. Rozdział trzeci traktuje o walce z ubóstwem i żebractwem, prowadzonej w latach 1764-1796 przez kolejne instytucje centralne, które postawiły sobie za cel przeprowadzenie reformy szpitalnictwa i trwałe usunięcie żebraków z ulic Warszawy.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:

• Żebracy, włóczędzy i oszuści na arabsko-muzułmańskim Wschodzie X-XIV wieku
• Pamiętniki Generała Broni Lucjana Żeligowskiego
• Bolszewicy i apostołowie
• Szkice z dziejów Polski i Czechosłowacji w latach trzydziestych XX wieku
• Z dziejów sportu żużlowego w Krośnie
• Wspomnienia wojenne lotnika
• Ze źródeł do archeologii Mazowsza część 2
• Zegary i zegarmistrzostwo w Polsce
• Żądze Kleopatry
• Życie codzienne arystokracji