Losy dzieci z Zamojszczyzny wysiedlonych do powiatu siedleckiego 1943 – 1945
nakładem autoraII
Rok wydania: 2021
ISBN: 978-83-961482-0-9
Oprawa: miękka
Ilość stron: 320
Wymiary: 165 x 240
Dostępność: Na półce
88.00 zł
Wojenne losy wielu mieszkańców Zamojszczyzny związane są z powiatem siedleckim, gdzie na przełomie 1942 i 1943 r. skierowano transporty z obozu w Zamościu. Beata Kozaczyńska napisała monografię, w której ukazała ich losy podczas wojny. W rozdziale pierwszym przedstawiła założenia Generalnego Planu Wschodniego w odniesieniu do Zamojszczyzny; w drugim ukazała organizację akcji pomocowej wysiedlonym przybyłym do Siedlec; w trzecim opracowała różne formy działalności opiekuńczej delegatury gminnych Pol.KO działających w okolicy Siedlec; w kolejnym zaprezentowała akcję pomocy udzielonej wysiedlonym skierowanym do Mordów i Łosic; w ostatnim przedstawiła postawę społeczeństwa powiatu siedleckiego w świetle relacji i wspomnień światków tamtych wydarzeń (bezpośrednich uczestników, jak i obserwatorów).
Mieszkańcy powiatu siedleckiego pospieszyli na pomoc biednym i cierpiącym dzieciom. Chociaż sami często borykali się z biedą, nie wahali się przyjąć małe dzieci z Zamojszczyzny i zapewnić im: jedzenie, pomoc medyczną oraz dom. Bezmiar nieszczęść i nędza wysiedlonej ludności z Zamojszczyzny sprawiły, że mieszkańcy powiatu siedleckiego postanowili udzielić wsparcia we wszelki możliwy sposób. Jako przykład może posłużyć postawa Mariana Radomyskiego, który chociaż miał na utrzymaniu dwie córki, przyjął pod swój dach kobietę z czworgiem dzieci, nie zważając na ciężkie warunki lokalowe własnej rodziny.
Książka Beaty Kozaczyńskiej stanowi przejmujący zapis losów Dzieci Zamojszczyzny, ale także świadczy o tym, że nawet w bardzo trudnych czasach możliwa jest bezinteresowna pomoc. Akcja pomocowa na rzecz wysiedlonych stanowi wielki przykład solidarności, a zarazem poczucia obywatelskiego obowiązku, które społeczeństwo powiatu siedleckiego wypełniło podczas niemieckiej okupacji.
(z recenzji Agnieszki Matwiejczuk)
Mieszkańcy powiatu siedleckiego pospieszyli na pomoc biednym i cierpiącym dzieciom. Chociaż sami często borykali się z biedą, nie wahali się przyjąć małe dzieci z Zamojszczyzny i zapewnić im: jedzenie, pomoc medyczną oraz dom. Bezmiar nieszczęść i nędza wysiedlonej ludności z Zamojszczyzny sprawiły, że mieszkańcy powiatu siedleckiego postanowili udzielić wsparcia we wszelki możliwy sposób. Jako przykład może posłużyć postawa Mariana Radomyskiego, który chociaż miał na utrzymaniu dwie córki, przyjął pod swój dach kobietę z czworgiem dzieci, nie zważając na ciężkie warunki lokalowe własnej rodziny.
Książka Beaty Kozaczyńskiej stanowi przejmujący zapis losów Dzieci Zamojszczyzny, ale także świadczy o tym, że nawet w bardzo trudnych czasach możliwa jest bezinteresowna pomoc. Akcja pomocowa na rzecz wysiedlonych stanowi wielki przykład solidarności, a zarazem poczucia obywatelskiego obowiązku, które społeczeństwo powiatu siedleckiego wypełniło podczas niemieckiej okupacji.
(z recenzji Agnieszki Matwiejczuk)
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Dworek z Suchedniowa
• Ocalone z transportów Dzieci Zamojszczyzny
• Historia
• Tam, gdzie rosną Żelazne Krzyże
• Nie było kiedy płakać. Losy rodzin polskich wysiedlonych z Zamojszczyzny 1942-1943 t.I-II
• Rządy państw Osi w okupowanej Europie
• Kto sieje wiatr...
• Sentymentalna podróż po Łodzi
• Nowa Judea
• Kresowe rezydencje t.3
• Ocalone z transportów Dzieci Zamojszczyzny
• Historia
• Tam, gdzie rosną Żelazne Krzyże
• Nie było kiedy płakać. Losy rodzin polskich wysiedlonych z Zamojszczyzny 1942-1943 t.I-II
• Rządy państw Osi w okupowanej Europie
• Kto sieje wiatr...
• Sentymentalna podróż po Łodzi
• Nowa Judea
• Kresowe rezydencje t.3
