Bardon Mickiewicza
Pewne WydawnictwoRok wydania: 2023
ISBN: 978-83-63518-97-4
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Ilość stron: 222
Wymiary: 160 x 235
Dostępność: Na półce
39.00 zł
Zbiór studiów skupionych na twórczości Mickiewicza.
„Tematem książki, jej patronem, jest bardon – instrument dotychczas niewzbudzający ani zainteresowania badaczy, ani nie rodzący kłopotów jako przedmiot, wydawałoby się, zupełnie oczywisty, wykorzystywany przez poetę w roli literackiego rekwizytu. Autor niniejszej książki podkreśla symboliczną funkcję bardonu, być może po prostu liry, instrumentu sięgającego swoimi korzeniami aż do mitologii, w której wcale nie jest obiektem przypadkowym i błahym, ale wyjątkowym, nieodłącznym atrybutem Apollina. A to tylko jeden z bogów, do których poeta nawiązuje. Badacz już na samym początku rozważań doskonale rozpoznaje wagę kontekstów oraz źródeł wyobraźni poetyckiej Mickiewicza. I właśnie o to będzie chodziło uczonemu w jego książce – o docieranie do najmniejszych szczelin wyobraźni autora Kartofli. Podstawowym narzędziem analizy i interpretacji twórczości Mickiewicza jest tu krytyka tematyczna, podążanie za myślą poety, tropienie śladów, rozpoznawanie znaczeń poprzez wnikliwe porównania badanego przedmiotu-tematu z ich odbiciami w tekstach innych pisarzy, na przykład J. Słowackiego, C.K. Norwida, Z. Krasińskiego. Maciej Szargot na przykładzie bardonu ukazuje literacką wędrówkę motywu, wrastanie podmiotu w tkankę lirycznej opowieści, wreszcie w nową, autorską mitosferę dzieła. Bardon nie jest dla Szargota tylko instrumentem, tak samo, jak nie jest dla niego zwyczajną rzeką Niemen, nie jedną z wielu, ale taką, która wypływa ze źródła arkadii, pamięta raj i świat sprzed pierwszego grzechu.
Ważną częścią książki jest rewizja dotychczasowego stanu badań nad omawianą przez Szargota problematyką. Uczony rzetelnie przedstawia poglądy historyków literatury, rekapitulując je swoimi uwagami, celnymi, oryginalnymi, rzucającymi nowe światło na kanoniczne dzieła Mickiewicza. Struktura książki jest pomyślana bardzo logicznie, przejrzyście, taka kompozycja, kolejne rozdziały w naturalny sposób czytelnika wciągają. Osiem rozdziałów (Bardon, Bogowie Konrada Wallenroda, „Czterdzieści i cztery”, Metamorfozy Niemna, O sobie tylko w każdej nucił dumie?, Macieje z „Pana Tadeusza”, Persofilia Mickiewicza, Minicykle sonetowe) to w rezultacie integralna, komplementarna opowieść o podróży do wnętrza niezmierzonej wyobraźni Mickiewicza, do jego doświadczeń metafizycznych, podróży o charakterze duchowych pielgrzymek, a także o ironii, dowcipie i dystansie poety – do siebie, do czytelnika, wreszcie do świata. Maciej Szargot wykorzystuje niewątpliwą zdolność łączenia tematów, motywów, obecnych w wybranych dziełach, a spójność tę ukazuje jako interesujący szkic nowego portretu wieszcza. Jest to próba całkiem udana, Mickiewicz dzięki owym esejom pozwala się oglądać nieco inaczej – jest poetą nie tylko ponadczasowym, uniwersalnym, ale nade wszystko wciąż ciekawym. To Mickiewicz, który jest nieustannie mistrzem słowa, ale też pisarzem wyjątkowo bliskim czytelnika. A autor Bardonu odsłania kolejne tajemnice jego talentu”.
z recenzji dr. hab. Krzysztofa Korotkicha, prof. UwB
„Tematem książki, jej patronem, jest bardon – instrument dotychczas niewzbudzający ani zainteresowania badaczy, ani nie rodzący kłopotów jako przedmiot, wydawałoby się, zupełnie oczywisty, wykorzystywany przez poetę w roli literackiego rekwizytu. Autor niniejszej książki podkreśla symboliczną funkcję bardonu, być może po prostu liry, instrumentu sięgającego swoimi korzeniami aż do mitologii, w której wcale nie jest obiektem przypadkowym i błahym, ale wyjątkowym, nieodłącznym atrybutem Apollina. A to tylko jeden z bogów, do których poeta nawiązuje. Badacz już na samym początku rozważań doskonale rozpoznaje wagę kontekstów oraz źródeł wyobraźni poetyckiej Mickiewicza. I właśnie o to będzie chodziło uczonemu w jego książce – o docieranie do najmniejszych szczelin wyobraźni autora Kartofli. Podstawowym narzędziem analizy i interpretacji twórczości Mickiewicza jest tu krytyka tematyczna, podążanie za myślą poety, tropienie śladów, rozpoznawanie znaczeń poprzez wnikliwe porównania badanego przedmiotu-tematu z ich odbiciami w tekstach innych pisarzy, na przykład J. Słowackiego, C.K. Norwida, Z. Krasińskiego. Maciej Szargot na przykładzie bardonu ukazuje literacką wędrówkę motywu, wrastanie podmiotu w tkankę lirycznej opowieści, wreszcie w nową, autorską mitosferę dzieła. Bardon nie jest dla Szargota tylko instrumentem, tak samo, jak nie jest dla niego zwyczajną rzeką Niemen, nie jedną z wielu, ale taką, która wypływa ze źródła arkadii, pamięta raj i świat sprzed pierwszego grzechu.
Ważną częścią książki jest rewizja dotychczasowego stanu badań nad omawianą przez Szargota problematyką. Uczony rzetelnie przedstawia poglądy historyków literatury, rekapitulując je swoimi uwagami, celnymi, oryginalnymi, rzucającymi nowe światło na kanoniczne dzieła Mickiewicza. Struktura książki jest pomyślana bardzo logicznie, przejrzyście, taka kompozycja, kolejne rozdziały w naturalny sposób czytelnika wciągają. Osiem rozdziałów (Bardon, Bogowie Konrada Wallenroda, „Czterdzieści i cztery”, Metamorfozy Niemna, O sobie tylko w każdej nucił dumie?, Macieje z „Pana Tadeusza”, Persofilia Mickiewicza, Minicykle sonetowe) to w rezultacie integralna, komplementarna opowieść o podróży do wnętrza niezmierzonej wyobraźni Mickiewicza, do jego doświadczeń metafizycznych, podróży o charakterze duchowych pielgrzymek, a także o ironii, dowcipie i dystansie poety – do siebie, do czytelnika, wreszcie do świata. Maciej Szargot wykorzystuje niewątpliwą zdolność łączenia tematów, motywów, obecnych w wybranych dziełach, a spójność tę ukazuje jako interesujący szkic nowego portretu wieszcza. Jest to próba całkiem udana, Mickiewicz dzięki owym esejom pozwala się oglądać nieco inaczej – jest poetą nie tylko ponadczasowym, uniwersalnym, ale nade wszystko wciąż ciekawym. To Mickiewicz, który jest nieustannie mistrzem słowa, ale też pisarzem wyjątkowo bliskim czytelnika. A autor Bardonu odsłania kolejne tajemnice jego talentu”.
z recenzji dr. hab. Krzysztofa Korotkicha, prof. UwB
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Armia Czerwona w Wielkopolsce w latach 1945-1946
• Czasy pamięci
• Po piśmie
• Wspomnienia
• Od Adama do Zygmunta
• W cieniu krzewów pomarańczy
• Moje wspomnienia w Massalanach spisane. Pamiętniki Jana Ordynata Bispinga 1842-1892
• Studia nad początkami państwa polskiego tom III
• Americana To co najlepsze w USA
• Jakub Frank i jego mesjańska droga
• Czasy pamięci
• Po piśmie
• Wspomnienia
• Od Adama do Zygmunta
• W cieniu krzewów pomarańczy
• Moje wspomnienia w Massalanach spisane. Pamiętniki Jana Ordynata Bispinga 1842-1892
• Studia nad początkami państwa polskiego tom III
• Americana To co najlepsze w USA
• Jakub Frank i jego mesjańska droga
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
