Keramejkos
AusteriaRok wydania: 2024
ISBN: 978-83-7866-716-2
Oprawa: miękka
Ilość stron: 328
Wymiary: 145 x 205
Dostępność: Na półce
36.00 zł
Warsztat i dom garncarza na Keramejku stały na łagodnym wzniesieniu. Kiedyś widać stąd było Bramę Dipylońską, ale z czasem zasłoniły ją nowe domostwa i warsztaty, tłoczące się jak statki na redzie w Pireusie. Attyka, myślał Andreas, jest okrętem płynącym na południe pod żaglem Parnasu, ku Krecie, Rodos i Aleksandrii. I świat płynie, innego nie znając stanu.
Hoplita odstawił włócznię, zdjął z pleców tarczę i usiadł pod jesionem. Pierwszy przywitał przybysza Strepsjades, obejrzał go sobie i obwąchał sandały. Andreas przyniósł jęczmiennego chleba i oliwy. Czeladnik Archelaos krzątał się wokół pieca, w którym wypalał dachówki dla garbarza Pelagiosa.
– Nie jadłem od kilku dni – powiedział żołnierz, usprawiedliwiając swoją łapczywość. – Nazywam się Proksenos. – Odłamał kawał chleba i umoczył go w oliwie. – Ładnie pachnie. Chleb i attycka oliwa, dwie z trzech rzeczy, których najbardziej łaknę.
– Widzę, że wojna cię nie nasyciła – powiedział Andreas.
– Wojna nie syci, wojna rozbudza apetyt. I przysparza pracy Charonowi – roześmiał się hoplita, głaszcząc Strepsjadesa. – Zwierzęta, piesku, nie znają wojen, tym darem bogowie uszczęśliwili jedynie ludzi.
– Tylko raz wyruszyłem na wojnę – powiedział Andreas – ale zawarto rozejm, zanim zostałem zabity.
Hoplita odstawił włócznię, zdjął z pleców tarczę i usiadł pod jesionem. Pierwszy przywitał przybysza Strepsjades, obejrzał go sobie i obwąchał sandały. Andreas przyniósł jęczmiennego chleba i oliwy. Czeladnik Archelaos krzątał się wokół pieca, w którym wypalał dachówki dla garbarza Pelagiosa.
– Nie jadłem od kilku dni – powiedział żołnierz, usprawiedliwiając swoją łapczywość. – Nazywam się Proksenos. – Odłamał kawał chleba i umoczył go w oliwie. – Ładnie pachnie. Chleb i attycka oliwa, dwie z trzech rzeczy, których najbardziej łaknę.
– Widzę, że wojna cię nie nasyciła – powiedział Andreas.
– Wojna nie syci, wojna rozbudza apetyt. I przysparza pracy Charonowi – roześmiał się hoplita, głaszcząc Strepsjadesa. – Zwierzęta, piesku, nie znają wojen, tym darem bogowie uszczęśliwili jedynie ludzi.
– Tylko raz wyruszyłem na wojnę – powiedział Andreas – ale zawarto rozejm, zanim zostałem zabity.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Cuda starożytności
• Katechizm antykultury
• Dzieje Filipa Macedońskiego
• Rok czterech cesarzy (68-69 n.e.)
• Tablica albo konterfet cebesa tebańskiego filozofa ucznia Sokratesa
• Jerozolima
• Jak przeżyć w... starożytnym Rzymie
• Królowa Saby
• Mieczysław Potocki W służbie przeszłości
• Tragedie t.I
• Katechizm antykultury
• Dzieje Filipa Macedońskiego
• Rok czterech cesarzy (68-69 n.e.)
• Tablica albo konterfet cebesa tebańskiego filozofa ucznia Sokratesa
• Jerozolima
• Jak przeżyć w... starożytnym Rzymie
• Królowa Saby
• Mieczysław Potocki W służbie przeszłości
• Tragedie t.I
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
