archeo [1148]
armie i żołnierze [3999]
biografie i wspomnienia [9380]
czasopisma odkrywców [848]
czasy starożytne [1362]
deser [2365]
dla dzieci [1071]
fakty, domysły, interpretacje [1950]
fortyfikacje i podziemia [513]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2091]
historia w obrazkach [328]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1518]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1409]
ludzie, czasy, obyczaje [7396]
machiny wojenne [2169]
mity i religie [1885]
odkryj historię [503]
ofiary wojny [2414]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1254]
podróże w czasie i przestrzeni [6262]
polityka i ideologia [4454]
Polska po wojnie [2744]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2053]
sekretna wojna [877]
tajemnice, skarby, przygody [485]
warsztat [939]
wojny, batalie, potyczki [4625]
zamki, dwory, pałace [524]
Ziemia Obiecana [904]

Księgi Królewskie w swej narracyjno-retorycznej kompozycji zostały pomyślane bardziej jako dzieło literackie niż jako historia w dzisiejszym rozumieniu tego terminu. Jako opowieść o dziejach Izraela, najpierw w postaci zjednoczonej monarchii, a następnie podzielonego na dwa królestwa, przeznaczone są do czytania w taki sposób, aby ujawniały swoją siłę oddziaływania na czytelników, a nie odsyłały ich do jakiejś hipotetycznie zrekonstruowanej przeszłości. W hermeneutyce końca historii, którego narracyjne opisy znajdują się w kluczowych momentach struktury literackiej, wybrzmiewa pytanie, cofające się poprzez układ fabularny aż do początku: jakie wydarzenia uruchomiły łańcuch przyczynowo-skutkowy, którego zwieńczeniem okazał się ów koniec? Specyficzny rodzaj narracji historycznej Ksiąg Królewskich pokazuje nieudaną próbę stworzenia wspólnoty religijnej o prerogatywach politycznych, czyli utożsamienia religii z instytucjami politycznymi, co obowiązywało w kulturze narodów starożytnego Bliskiego Wschodu. Żydom po klęsce babilońskiej nigdy nie udało się (choć próbowali) stworzyć politycznych ram dla swojej wiary. Pozostali wspólnotą religijną oddzieloną od struktur politycznych, a więc wspólnotą, która na wygnaniu czuła się zależna wyłącznie od swego Boga, nie godząc się, aby jej istnienie gwarantowała jakakolwiek władza polityczna. Idea Izraela jako ludu Boga, żyjącego w diasporze, zrodziła się w trakcie głębokich przemyśleń nad katastrofą babilońską w 597–87 r. przed Chr. i jej traumatycznych konsekwencji w wydarzeniu rozproszenia. Wtedy powstały zręby doświadczenia, którego zapis tworzą poszczególne zbiory ksiąg Biblii Hebrajskiej. Celem tej książki jest więc ukazanie niezwykłej aktualności przesłania biblijnego dotyczącego problemu uprawiania historii, polityki i roli religii, także we współczesnym świecie.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: