archeologia [766]
starożytność [2141]
średniowiecze [3656]
wiek XVI - XVIII [3358]
XIX wiek [2623]
pierwsze lata XX-go wieku [715]
I Wojna Światowa [1237]
dwudziestolecie międzywojenne [4310]
II Wojna Światowa [9297]
historia najnowsza [9078]
przekrojowe [19237]

Postawa dyplomacji czechosłowackiej wobec idei bezpieczeństwa zbiorowego w pełni zasługuje na miano pragmatycznej. Nie zrodziła się bowiem z fascynacji szczytną ideą Ligi Narodów, lecz była rezultatem chłodnych kalkulacji politycznych. Wynikało z nich, że młode państwo Czechów i Słowaków nie może polegać wyłącznie na "klasycznych" gwarancjach bezpieczeństwa. Powinno więc wspierać, a nawet inicjować przedsięwzięcia zmierzające do obrony ustalonego przez traktaty pokojowe porządku międzynarodowego. Aktywna obrona pokoju, uznawanego w Pradze za wartość bezcenną, stwarzała nie tylko perspektywę lepszej ochrony interesów I Republiki, ale również możliwości odgrywania na arenie europejskiej roli, do jakiej nie predestynował ani jej potencjał demograficzny, ani militarny. Angażując się w proces doskonalenia postulowanych w Pakcie Ligi Narodów mechanizmów bezpieczeństwa zbiorowego, dyplomacja czechosłowacka nie traciła nigdy z pola widzenia aktualnego układu sił między mocarstwami. Zawsze też starała się wyzyskać geopolityczne usytuowanie swoich partnerów i rywali regionalnych. Aspekty te zostały w bardzo dokładny sposób omówione w niniejszej książce.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: