Lwy mojego podwórka
Państwowy Instytut WydawniczyRok wydania: 2018
ISBN: 978-83-06-03472-1
Oprawa: twarda
Ilość stron: 456
Wymiary: 155 x 240
Dostępność: Niedostępna
46.90 zł
Jarosław Abramow-Newerly w najnowszej książce Lwy mojego podwórka stworzył niezwykłe portrety rodziców. Przybliża nam swojego ojca Igora Newerlego z czasu, gdy nie był jeszcze znanym pisarzem. Wzruszająco kreśli postać matki i starszych kolegów z podwórka. Świat dzieci zmieszany ze światem dorosłych jest zarazem tragiczny i zabawny - na pewno zaś prawdziwy. Lwy mojego podwórka - to nie tylko historia jednej rodziny i jednego domu. To barwny obraz naszych najnowszych dziejów. Autor w Kładce przez Atlantyk utrwalił przedwojenny Nowogródek, w Nawiało nam burzę podolskie Hadyńkowce, a teraz przyszła kolej na jego własny świat - Żoliborz, którego już nie ma.
Lwy mojego podwórka to jedna z najciekawszych książek wspomnieniowych. Jarosław Abramow Newerly, założyciel STS-u, dramaturg i powieściopisarz, zabiera czytelników w podróż do świata, którego już dziś nie ma. Opowiada o życiu codziennym okupowanej Warszawy, a konkretnie żoliborskiego osiedla WSM, ucieleśniającego wizję „szklanych domów”. Autor, który w tym roku kończy 85 lat, doskonale pamięta wszystkich, którzy przewinęli się przez WSM-owskie podwórko na Krasickiego: bohaterów i kanalie, uczonych i szantażystów, ludzi szlachetnych i konformistów, tych którzy ukrywali Żydów i zwykłych szmalcowników. Wspomina rotmistrza Pileckiego i Janinę Bierutową. Opowiada historie duże (założenie i likwidacja getta, Powstanie Warszawskie) i całkiem małe (szaleńcze rowerowe przejażdżki, skoki z platformy tramwaju), przy okazji kreśli portrety matki, przed wojną nauczycielki śpiewu i aktorki teatrzyku „Baj”, oraz ojca, bliskiego współpracownika Janusza Korczaka, po wojnie wziętego pisarza.
Książka była wielokrotnie wyróżniana, m.in. Nagrodą Varsavianistyczną Stowarzyszenia Autorów ZAiKS im. Karola Małcużyńskiego, Nagrodą Literacką im. Wł. Reymonta i dyplomem honorowym Towarzystwa Miłośników Historii, nominacją do Nagrody im. Józefa Mackiewicza.
Powszedni dzień okupacji widzimy oczami ciekawskiego dziecka. Zimą razem z kolegami z żoliborskiego podwórka mały Jacek skacze po wystających spod śniegu brzuchach płytko pogrzebanych kawaleryjskich koni. W przygotowaniu paczek dla ojca, uwięzionego w obozie koncentracyjnym, najbardziej lubi kajmak, którego resztkę może wyjeść z garnka. W czasie Powstania Warszawskiego w postanie jedynie się bawi, bo gdy w końcu udaje mu się zaciągnąć do "dorosłego" oddziału, matka "wykreśla" go z niego u dowódcy... Szczerość, z jaką Jarosław Abramow-Newerly opisał dziecięce potrzeby i problemy, tak normalnie mimo strasznej wojennej rzeczywistości, czyni z Lwów mojego podwórka świadectwo wyjątkowe. Tym bardziej, że pisarz sportretował nie tylko rodziców i kolegów, ale też swoich sąsiadów.
Lwy mojego podwórka to jedna z najciekawszych książek wspomnieniowych. Jarosław Abramow Newerly, założyciel STS-u, dramaturg i powieściopisarz, zabiera czytelników w podróż do świata, którego już dziś nie ma. Opowiada o życiu codziennym okupowanej Warszawy, a konkretnie żoliborskiego osiedla WSM, ucieleśniającego wizję „szklanych domów”. Autor, który w tym roku kończy 85 lat, doskonale pamięta wszystkich, którzy przewinęli się przez WSM-owskie podwórko na Krasickiego: bohaterów i kanalie, uczonych i szantażystów, ludzi szlachetnych i konformistów, tych którzy ukrywali Żydów i zwykłych szmalcowników. Wspomina rotmistrza Pileckiego i Janinę Bierutową. Opowiada historie duże (założenie i likwidacja getta, Powstanie Warszawskie) i całkiem małe (szaleńcze rowerowe przejażdżki, skoki z platformy tramwaju), przy okazji kreśli portrety matki, przed wojną nauczycielki śpiewu i aktorki teatrzyku „Baj”, oraz ojca, bliskiego współpracownika Janusza Korczaka, po wojnie wziętego pisarza.
Książka była wielokrotnie wyróżniana, m.in. Nagrodą Varsavianistyczną Stowarzyszenia Autorów ZAiKS im. Karola Małcużyńskiego, Nagrodą Literacką im. Wł. Reymonta i dyplomem honorowym Towarzystwa Miłośników Historii, nominacją do Nagrody im. Józefa Mackiewicza.
Powszedni dzień okupacji widzimy oczami ciekawskiego dziecka. Zimą razem z kolegami z żoliborskiego podwórka mały Jacek skacze po wystających spod śniegu brzuchach płytko pogrzebanych kawaleryjskich koni. W przygotowaniu paczek dla ojca, uwięzionego w obozie koncentracyjnym, najbardziej lubi kajmak, którego resztkę może wyjeść z garnka. W czasie Powstania Warszawskiego w postanie jedynie się bawi, bo gdy w końcu udaje mu się zaciągnąć do "dorosłego" oddziału, matka "wykreśla" go z niego u dowódcy... Szczerość, z jaką Jarosław Abramow-Newerly opisał dziecięce potrzeby i problemy, tak normalnie mimo strasznej wojennej rzeczywistości, czyni z Lwów mojego podwórka świadectwo wyjątkowe. Tym bardziej, że pisarz sportretował nie tylko rodziców i kolegów, ale też swoich sąsiadów.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
