archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Powszechna w ZSRR praktyka umieszczania oponentów politycznych w szpitalach psychiatrycznych i uznawania ich za psychicznie chorych, począwszy od roku 1918 aż do połowy lat osiemdziesiątych, służyła swoistemu zawoalowaniu brutalnego pozbywania się przez zniewalający system ludzi "trudnych" i "źle przystosowanych", wszystkich tych, którzy nie mieścili się w ramach narzuconego systemu norm i wykraczali poza uległe masy. Racjonalno-utylitarny komunizm, który zaadaptował do swych potrzeb psychiatrię, wyznawał zasadę, że takiego "chorego" należy "wyleczyć", czyli zniszczyć w nim to, co wyróżnia go spośród tłumu. O regularnym wykorzystaniu psychiatrii radzieckiej w walce z opozycją świadczą dobitnie dokumenty archiwalne oraz wspomnienia ofiar psychiatrycznego terroru. Literatura rosyjska okresu radzieckiego obfituje w dzieła, poruszające ten problem zarówno w obszarze gatunków wspomnieniowych (W. Bukowski, W. Nowodworska, P. Grigorenko), jak i fikcjonalnych (A. Minczin, W. Jerofiejew).

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: