archeo [1153]
armie i żołnierze [4025]
biografie i wspomnienia [9481]
czasopisma odkrywców [850]
czasy starożytne [1369]
deser [2375]
dla dzieci [1078]
fakty, domysły, interpretacje [1982]
fortyfikacje i podziemia [516]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2120]
historia w obrazkach [331]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1529]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1417]
ludzie, czasy, obyczaje [7490]
machiny wojenne [2194]
mity i religie [1907]
odkryj historię [505]
ofiary wojny [2429]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1259]
podróże w czasie i przestrzeni [6334]
polityka i ideologia [4513]
Polska po wojnie [2771]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2074]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [491]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4663]
zamki, dwory, pałace [530]
Ziemia Obiecana [914]

Kronika kulturalnego życia PRL Nigdy niepublikowany dziennik Tadeusza Kwiatkowskiego – krakowskiego pisarza i scenarzysty Ważne, nieważne. Dziennik 1953-1973 to książka o życiu artystycznych sfer Krakowa i Warszawy lat 50., 60. i 70. Równocześnie, to zapis wnikliwych obserwacji, zachwytów i utyskiwań jednego z najciekawszych twórców tamtego czasu. Kwiatkowski notuje, co czytał, gdzie bywał, co go inspirowało do pisania powieści, scenariuszy filmowych i teatralnych oraz skeczy kabaretowych. Bezcenne z dzisiejszej perspektywy są barwne, utkane z anegdot portrety Kazimierza Wyki, Wisławy Szymborskiej czy Wojciecha Hassa. Co dla trzydziestoparoletniego pisarza jest ważne, a co nieistotne? Co zajmuje go podczas spotkań Związku Literatów Polskich? Jakie tematy porusza w kawiarnianych rozmowach z Jerzym Wittlinem, Ludwikiem Jerzym Kernem, Jarosławem Iwaszkiewiczem i innymi słynnymi twórcami? „Nie był komunistą, spotkał się w 1957 z Giedroyciem, znał Gombrowicza, jego przyjacielem był Karol Wojtyła, żoną wybitna aktorka i przyjaciółka Wojtyły, Halina Kwiatkowska. Ale też pisarz nie był w jawnej opozycji wobec systemu… Wyłania się dzięki temu z jego dziennika unikalny portret PRL-owskiej codzienności, zwłaszcza inteligenckiej obyczajowości, a dalej wielkości i nędzy ówczesnych literatów. Bywa też Kwiatkowski socjologiem, notującym systematycznie np. rozmaite dowcipy, za pomocą których Polacy oswajali rzeczywistość PRL. prof. Maciej Urbanowski W ręce czytelników trafia pierwszy z dwóch tomów dziennika Tadeusza Kwiatkowskiego – przykład świetnej literatury, ale i być może ostatni wielki dziennik, któremu do tej pory nie było dane ukazać się drukiem.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: