archeo [1153]
armie i żołnierze [4024]
biografie i wspomnienia [9477]
czasopisma odkrywców [850]
czasy starożytne [1369]
deser [2374]
dla dzieci [1078]
fakty, domysły, interpretacje [1980]
fortyfikacje i podziemia [516]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2118]
historia w obrazkach [331]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1529]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1418]
ludzie, czasy, obyczaje [7487]
machiny wojenne [2193]
mity i religie [1907]
odkryj historię [504]
ofiary wojny [2428]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1259]
podróże w czasie i przestrzeni [6334]
polityka i ideologia [4508]
Polska po wojnie [2770]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2072]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [491]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4660]
zamki, dwory, pałace [530]
Ziemia Obiecana [914]

U progu niepodległości Rzeczypospolitej przystąpiono do formowania Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Była ona pierwszą dywizją Wojska Polskiego jaka pojawiła się na froncie i swoistym fenomenem. Nie powstała w żadnym z wielkich miast, które zapewniały podstawę do organizacji jednostek odradzającej się armii, a w oparciu o zaciąg ochotniczy na terenach nie podlegających wówczas polskiej administracji. Została sformowana dzięki wysiłkom i samozaparciu ludzi, którzy byli na ziemiach centralnej Polski uchodźcami i pragnęli powrócić do rodzinnych stron w polskim mundurze, z bronią w ręku. Wyróżniła się na wielu polach bitew. Kiedy jednak nie ziściły się nadziej na odnowienie związku Polski i Litwy, nazwa dywizji zaczęła być uważana za "niezręczną" politycznie. Dlatego pod koniec wojny z Rosją bolszewicką oficjalnie nazywano ją 19 Dywizją Piechoty. Po "buncie Żeligowskiego" weszła w skład wojsk Litwy Środkowej, a po zjednoczeniu Litwy Środkowej z Rzeczypospolitą jej pułki otrzymały nowe numery porządkowe w ramach Polskich Sił Zbrojnych.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: