archeo [1155]
armie i żołnierze [4037]
biografie i wspomnienia [9546]
czasopisma odkrywców [851]
czasy starożytne [1375]
deser [2386]
dla dzieci [1085]
fakty, domysły, interpretacje [2008]
fortyfikacje i podziemia [517]
H I S T M A G . o r g [9]
historia narodów [2133]
historia w obrazkach [333]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1538]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1420]
ludzie, czasy, obyczaje [7532]
machiny wojenne [2200]
mity i religie [1917]
odkryj historię [507]
ofiary wojny [2441]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1260]
podróże w czasie i przestrzeni [6363]
polityka i ideologia [4538]
Polska po wojnie [2778]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2082]
sekretna wojna [885]
tajemnice, skarby, przygody [493]
warsztat [941]
wojny, batalie, potyczki [4687]
zamki, dwory, pałace [532]
Ziemia Obiecana [922]

Wielkopolska, chociaż pozbawiona naturalnych granic, była najbardziej wyrazistą dzielnicą Polski do końca istnienia pierwszej Rzeczypospolitej. Ważną rolę odegrały w tym fundacje magnacko-szlacheckie oraz związana z nimi architektura, głównie sakralna. Zleceniodawcy wywodzili się z rodzin mieszanych wyznaniowo, a poziom wykształcenia szlachty był tu wyższy niż w innych prowincjach monarchii polsko-litewskiej. Gniazda reformacji po przejściu w ręce rodzin katolickich, stały się ośrodkami kontrreformacji. Ograniczone możliwości ekonomiczne zleceniodawców oraz specyfika Wielkopolski, gdzie było mniejsze rozwarstwienie społeczne sprawiły, że nie sprowadzano tam jezuitów, a skromniejsze zgromadzenia franciszkańskie.

Zgodnie z tytułem, w pracy została uwypuklona rola fundatorów obu konfesji, świeckich i duchownych, indywidualnych i zbiorowych, głównie rodzin czy wspólnot zakonnych. Barokowa architektura sakralna w Wielkopolsce, rozwijała się stosunkowo najbardziej harmonijnie, dotrzymując kroku przemianom i trendom, jakie zachodziły na terenach północnowłoskich i środkowoeuropejskich. Przodowały w tym opactwa (Koronowo, Paradyż, Lubiń, Ląd, Obra, Trzemeszno) i jezuici (Poznań) zatrudniając najlepszych wykonawców. Regionalizm charakteryzuje rokokowe wnętrza świątyń reformatów (Osieczna, Miejska Górka, Woźniki) i bernardynów (Wschowa, Koło, Warta, Łęczyca, Kalisz, Zamarte) które cieszyły się popularnością wśród mas szlacheckich. Osobne miejsce zajmują kościoły drewniane o charakterze świątyń dworskich i pielgrzymkowych (Buk, Gułtowy, Łomnica, Sypniewo, Konarzyny, Dąbrówka, Wyszyna). Były też znakomite powtórzenia dzieł europejskich, głównie kościół Filipinów w Gostyniu, oparty na pierwowzorze Balthazara Longheny z Wenecji, który powstał dzięki środkom oraz konsekwencji dążących do celu trzech magnatek, co było ewenementem w Rzeczypospolitej..

Rola Wielkopolski jako łącznika między Śląskiem a Prusami Królewskimi, z którymi była powiązana w ramach prowincji kościelnych oraz koligacji rodzinnych, była wieloraka. W XVII stuleciu sporo inspiracji artystycznych promieniowało z Prus Królewskich, a w XVIII ze Śląska, skąd pochodziło wielu wykonawców. Na oblicze architektury i sztuki sakralnej Prus Królewskich duży wpływ wywierały Niderlandy i kraje pobrzeża Bałtyku. Natomiast Śląsk w tym okresie znajdował się w domenie Habsburgów. Dlatego szerzej – poza ramy związków sąsiedzkich – zostały tu poczynione obserwacje i porównania dotyczące rozwoju architektury nowożytnej, sięgające terenów północnowłoskich i południowoniemieckich.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: