Architektura sakralna w Wielkopolsce i jej zleceniodawcy
Liber pro ArteRok wydania: 2020
ISBN: 978-83-65631-24-4
Oprawa: miękka
Ilość stron: 749
Wymiary: 200 x 260
Dostępność: Niedostępna
128.80 zł
Wielkopolska, chociaż pozbawiona naturalnych granic, była najbardziej wyrazistą dzielnicą Polski do końca istnienia pierwszej Rzeczypospolitej. Ważną rolę odegrały w tym fundacje magnacko-szlacheckie oraz związana z nimi architektura, głównie sakralna. Zleceniodawcy wywodzili się z rodzin mieszanych wyznaniowo, a poziom wykształcenia szlachty był tu wyższy niż w innych prowincjach monarchii polsko-litewskiej. Gniazda reformacji po przejściu w ręce rodzin katolickich, stały się ośrodkami kontrreformacji. Ograniczone możliwości ekonomiczne zleceniodawców oraz specyfika Wielkopolski, gdzie było mniejsze rozwarstwienie społeczne sprawiły, że nie sprowadzano tam jezuitów, a skromniejsze zgromadzenia franciszkańskie.
Zgodnie z tytułem, w pracy została uwypuklona rola fundatorów obu konfesji, świeckich i duchownych, indywidualnych i zbiorowych, głównie rodzin czy wspólnot zakonnych. Barokowa architektura sakralna w Wielkopolsce, rozwijała się stosunkowo najbardziej harmonijnie, dotrzymując kroku przemianom i trendom, jakie zachodziły na terenach północnowłoskich i środkowoeuropejskich. Przodowały w tym opactwa (Koronowo, Paradyż, Lubiń, Ląd, Obra, Trzemeszno) i jezuici (Poznań) zatrudniając najlepszych wykonawców. Regionalizm charakteryzuje rokokowe wnętrza świątyń reformatów (Osieczna, Miejska Górka, Woźniki) i bernardynów (Wschowa, Koło, Warta, Łęczyca, Kalisz, Zamarte) które cieszyły się popularnością wśród mas szlacheckich. Osobne miejsce zajmują kościoły drewniane o charakterze świątyń dworskich i pielgrzymkowych (Buk, Gułtowy, Łomnica, Sypniewo, Konarzyny, Dąbrówka, Wyszyna). Były też znakomite powtórzenia dzieł europejskich, głównie kościół Filipinów w Gostyniu, oparty na pierwowzorze Balthazara Longheny z Wenecji, który powstał dzięki środkom oraz konsekwencji dążących do celu trzech magnatek, co było ewenementem w Rzeczypospolitej..
Rola Wielkopolski jako łącznika między Śląskiem a Prusami Królewskimi, z którymi była powiązana w ramach prowincji kościelnych oraz koligacji rodzinnych, była wieloraka. W XVII stuleciu sporo inspiracji artystycznych promieniowało z Prus Królewskich, a w XVIII ze Śląska, skąd pochodziło wielu wykonawców. Na oblicze architektury i sztuki sakralnej Prus Królewskich duży wpływ wywierały Niderlandy i kraje pobrzeża Bałtyku. Natomiast Śląsk w tym okresie znajdował się w domenie Habsburgów. Dlatego szerzej – poza ramy związków sąsiedzkich – zostały tu poczynione obserwacje i porównania dotyczące rozwoju architektury nowożytnej, sięgające terenów północnowłoskich i południowoniemieckich.
Zgodnie z tytułem, w pracy została uwypuklona rola fundatorów obu konfesji, świeckich i duchownych, indywidualnych i zbiorowych, głównie rodzin czy wspólnot zakonnych. Barokowa architektura sakralna w Wielkopolsce, rozwijała się stosunkowo najbardziej harmonijnie, dotrzymując kroku przemianom i trendom, jakie zachodziły na terenach północnowłoskich i środkowoeuropejskich. Przodowały w tym opactwa (Koronowo, Paradyż, Lubiń, Ląd, Obra, Trzemeszno) i jezuici (Poznań) zatrudniając najlepszych wykonawców. Regionalizm charakteryzuje rokokowe wnętrza świątyń reformatów (Osieczna, Miejska Górka, Woźniki) i bernardynów (Wschowa, Koło, Warta, Łęczyca, Kalisz, Zamarte) które cieszyły się popularnością wśród mas szlacheckich. Osobne miejsce zajmują kościoły drewniane o charakterze świątyń dworskich i pielgrzymkowych (Buk, Gułtowy, Łomnica, Sypniewo, Konarzyny, Dąbrówka, Wyszyna). Były też znakomite powtórzenia dzieł europejskich, głównie kościół Filipinów w Gostyniu, oparty na pierwowzorze Balthazara Longheny z Wenecji, który powstał dzięki środkom oraz konsekwencji dążących do celu trzech magnatek, co było ewenementem w Rzeczypospolitej..
Rola Wielkopolski jako łącznika między Śląskiem a Prusami Królewskimi, z którymi była powiązana w ramach prowincji kościelnych oraz koligacji rodzinnych, była wieloraka. W XVII stuleciu sporo inspiracji artystycznych promieniowało z Prus Królewskich, a w XVIII ze Śląska, skąd pochodziło wielu wykonawców. Na oblicze architektury i sztuki sakralnej Prus Królewskich duży wpływ wywierały Niderlandy i kraje pobrzeża Bałtyku. Natomiast Śląsk w tym okresie znajdował się w domenie Habsburgów. Dlatego szerzej – poza ramy związków sąsiedzkich – zostały tu poczynione obserwacje i porównania dotyczące rozwoju architektury nowożytnej, sięgające terenów północnowłoskich i południowoniemieckich.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Droga ku Pomorzu
• Żelazno 1945–1989. Zarys epoki w dziejach pewnej wsi
• Wojna Polska 1918–1921
• Garnizon idzie na wojnę 1939
• Aktywność obywatelska mieszkańców Łodzi i Iwanowa
• Sopot w zamierzchłej przeszłości
• Architektura rezydencjonalna powiatu nowosolskiego
• Obraz bitwy o Poznań (1945) w świetle dokumentów i materiałów niemieckich
• Architektura w początkach państw Europy Środkowej
• Libri Veritatis Atanazego Raczyńskiego
• Żelazno 1945–1989. Zarys epoki w dziejach pewnej wsi
• Wojna Polska 1918–1921
• Garnizon idzie na wojnę 1939
• Aktywność obywatelska mieszkańców Łodzi i Iwanowa
• Sopot w zamierzchłej przeszłości
• Architektura rezydencjonalna powiatu nowosolskiego
• Obraz bitwy o Poznań (1945) w świetle dokumentów i materiałów niemieckich
• Architektura w początkach państw Europy Środkowej
• Libri Veritatis Atanazego Raczyńskiego
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
