archeo [1182]
armie i żołnierze [4158]
biografie i wspomnienia [9954]
czasopisma odkrywców [866]
czasy starożytne [1437]
deser [2434]
dla dzieci [1134]
fakty, domysły, interpretacje [2148]
fortyfikacje i podziemia [533]
historia narodów [2239]
historia w obrazkach [350]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1601]
królowie, władcy, dyktatorzy [1475]
ludzie, czasy, obyczaje [7871]
machiny wojenne [2297]
mity i religie [2023]
odkryj historię [529]
ofiary wojny [2532]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1306]
podróże w czasie i przestrzeni [6710]
polityka i ideologia [4727]
Polska po wojnie [2897]
rycerze i zakonnicy [2164]
sekretna wojna [907]
tajemnice, skarby, przygody [510]
warsztat [979]
wojny, batalie, potyczki [4854]
zamki, dwory, pałace [545]
Ziemia Obiecana [953]

Interpretacyjna przenikliwość przeplata się w tej książce z zachętą do podjęcia „ćwiczenia z ponownego nazywania”.
Na początku XX wieku Irlandczycy – podobnie jak wiele innych narodów – stanęli przed wyzwaniem zredefiniowania własnej tożsamości i znalezienia dla niej form wyrazu. Terry Eagleton, Fredric Jameson i Edward W. Said obierają to zagadnienie za centralny temat swoich rozważań, a doświadczenie irlandzkie jawi im się jako historia kolonialna, nie tracąc przy tym osobnego rysu.
Kolonializm jest procesem wywłaszczania, stopniowym wykorzenianiem narodu z jego własnej kultury i języka. Dlatego wielkim zadaniem irlandzkiego modernizmu było nie tyle dawanie gotowych tożsamościowych wzorców, ile poszukiwanie tego, co utracone. Paradoksalnie jednak, gdy odkrywamy i nazywamy owo nieokreślone doświadczenie, wymyka się ono na zawsze. Z próby pogodzenia tej sprzeczności zrodziła się literatura nowoczesna, w tym powieści Jamesa Joyce’a czy poezja Williama Butlera Yeatsa.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: